Al tijden had ik het plan om na mijn studie een reis te maken door de VS. Studie afgerond, geld gespaard, dus tijd om te gaan.
Een paar weken terug belandde ik in LA, en wilde van daar naar SF (San Francisco). Uiteraard zijn er vele manieren om er heen te gaan, maar ik wilde het toch wel erg graag met de motor doen. Ongeveer de duurste manier, maar goed, ook de mooiste. De route, 730km, wilde ik in 3 dagen gaan rijden.
De motor waar ik zelf op rijd is een Aprilia RSV 2003 R, een motor waarvan ik verwachtte dat ik die iig niet zou kunnen huren, en ook niet had willen huren. Ik bedoel, ik ben in de VS, het land van Harley Davidson. Bovendien zijn HD's het goedkoopst om te huren. Ondanks het feit dat ik niets met choppers heb, koos ik uiteindelijk voor een HD Sportster 883, die ik huurde via Eaglerider. Toch wel één van de, of zo niet de grootste motorverhuurtoko in de VS.
Aangekomen bij het verhuurbedrijf staat de matzwarte Sportster al op me te wachten. Na een aantal handtekeningen gezet te hebben onder DSB-achtige woekerovereenkomsten, handschoenen gekocht te hebben, helm op m'n hoofd te hebben gezet en een jack aangetrokken te hebben was het tijd om te gaan. Was wel even wat anders dan mijn Italiaanse. Geen vermogen, geen koppel, een enorm luie houding en de remmen hadden ze er net zo goed af kunnen laten. Maar ok, ik had geen haast en wilde gewoon relaxed van A naar B.
Maar eerst... Mulholland! Die naam zegt jullie vast wel wat. Al die wannabe Rossi's die daar "The Snake" rijden. Een erg mooi bochtig stuk met een bekende bocht waar velen hun kuipdelen bij elkaar mochten rapen. Aangezien ik toch in de buurt was wilde ik er wel heen. Zo gezegd zo gedaan, en er vlak voor even een fotootje gemaakt van de HD.
Het is inderdaad een prachtig stuk weg. Mooi strak asfalt en weinig verkeer. Enige minpunt was dat er af en toe een steen op de weg lag, die dan vanaf de rotswand naar beneden was gevallen. Verder heb ik er niet snel kunnen rijden. Ten eerste reed ik op andermans motor, ten tweede zat je zo met je voetsteunen aan de grond.
Leuk, die bocht, maar het blijft gewoon een bocht...
Op naar San Luis Obispo, waar ik graag mijn eerste overnachting wilde hebben.
Eenmaal op route (Mulholland was een stuk om), rijdend langs de oceaan word je even wakker geschud. Letterlijk. Ontzettend veel wind, jethelm zonder vizier, alleen een zonnebril op en een motor zonder kuip of scherm. Vol met m'n bakkes in de wind. Maar met dit soort uitzichten is het dat wel waard.
En ook tijd voor een lunch bij een tentje aan de highway. Erg vriendelijk volk daar (Amerikanen zijn over het algemeen erg vriendelijk), dat erg geïnteresseerd was in mijn vakantie en mijn verhaal.
Prachtig. Alleen ik besefte me wel dat San Luis Obispo wat onhaalbaar werd. Aangekomen in Santa Barbara vond ik het prima. Motel gezocht, motor geparkeerd, gegeten en op tijd naar bed. De volgende dag had ik immers wat in te halen.
De volgende dag rond een uur of 9 weggereden. Geluncht in de plaats waar ik mijn eerste overnachting wilde hebben, en na de lunch doorgereden naar Cambria (D op routekaart). Precies op de helft. Onder het rijden werd ik gebeld door Eaglerider, met het goede nieuws dat ik de motor kosteloos een dag langer mocht hebben, omdat ik hem in zou leveren op Thanksgiving, en dan zouden ze dicht zijn. Dat kwam goed uit, omdat ik wat achter lag op schema en ik geen zin heb om me te haasten. Ik ben tenslotte op vakantie.
Het "centrum" van Cambria:
Maar het dorp heeft ook haar schoonheid:
Nadat de zon onder was gegaan (uur of 5), vroeg ik die avond aan de vrouw in mijn motel hoe de weersverwachting was. Goed, zei ze. Net zo zonnig als afgelopen dagen. Toen ik die volgende ochtend uit het raam keek zag het er alles behalve zonnig uit. Mist, veel mist en alles zeiknat. Eenmaal op weg werd het wel wat beter..
...al was dat niet voor lang. Jezus, wat was dat kut. Het zat potdicht, en je wordt er zeiknat van. Rijd je dan, jethelmpje, zonnebril en een doorweekte spijkerbroek. Nu kan ik er om lachen, maar op dat moment was het niet prettig rijden. Elke 5 minuten stoppen om met gestolen toiletpapier mijn glazen droog te maken, die even later weer zeiknat waren. Onbegonnen werk en het schoot niet op.
Gelukkig brak de zon door aan het begin van de middag. Al duurde het nog wel een tijdje voor dat mijn Allstars, broek en vest weer wat waren opgedroogd. Maar boeiend. Zon brak door, temperatuur werd aangenamer en ik reed weer met veel plezier richting San Fran!
Vervolgens bij de eerste en zeker de beste eettent gestopt, om een veel te dure sandwich naar binnen te werken. De prijs zal wel met het uitzicht te maken hebben gehad.
Na het eten weer de biezen gepakt en gaan rijden. Even later nog deze foto geschoten:
Bovenstaande 2 foto's zijn gemaakt tussen Cambria en Santa Cruz. Dit stuk was voor mij toch wel echt het hoogtepunt van de route. Prachtige bochten, mooie rotsen en je rijdt pal langs het water.
In Santa Cruz had ik mijn laatste overnachting. De laatste dag had ik nog ongeveer 100km voor de boeg om in SF aan te komen. Prima afstand, en deze heerlijk rustig gereden. Dit deel is niet heel boeiend. Vlak, weinig spectaculaire dingen en niet direct aan het water. Bovendien erg veel wind gezien de vlakte.
Desalniettemin is het ook zeker de moeite waard deze weg te rijden ipv de saaie snelweg 101.
Vlak hierna kwam ik aan in SF, waar ik nu 4 dagen zit. Een prachtige stad, waar ik mijn HD direct ingeleverd heb.
De motor heeft zich prima gedragen. Geen onderdelen vanaf gevallen, geen klap verkeerd gegeven. Alleen halverwege de reis wilde de Zumo niet meer opstarten op stroom van de motor, al weet ik niet of dat aan de motor lag. En een nadeel vind ik toch wel dat je bizar snel met je voetsteunen aan de grond zit. Je moet elke bocht als een oud wijf door. En een tip voor mensen die dit ook willen doen; rijd van SF naar LA. Je rijdt dan aan de kant van de parkeerplaatsen en de mooie uitzichten. Het is dan wat praktischer mbt stoppen en foto's maken e.d.. Dit moet natuurlijk alleen wel net in je planning passen.
Ciao!
Een paar weken terug belandde ik in LA, en wilde van daar naar SF (San Francisco). Uiteraard zijn er vele manieren om er heen te gaan, maar ik wilde het toch wel erg graag met de motor doen. Ongeveer de duurste manier, maar goed, ook de mooiste. De route, 730km, wilde ik in 3 dagen gaan rijden.
De motor waar ik zelf op rijd is een Aprilia RSV 2003 R, een motor waarvan ik verwachtte dat ik die iig niet zou kunnen huren, en ook niet had willen huren. Ik bedoel, ik ben in de VS, het land van Harley Davidson. Bovendien zijn HD's het goedkoopst om te huren. Ondanks het feit dat ik niets met choppers heb, koos ik uiteindelijk voor een HD Sportster 883, die ik huurde via Eaglerider. Toch wel één van de, of zo niet de grootste motorverhuurtoko in de VS.
Aangekomen bij het verhuurbedrijf staat de matzwarte Sportster al op me te wachten. Na een aantal handtekeningen gezet te hebben onder DSB-achtige woekerovereenkomsten, handschoenen gekocht te hebben, helm op m'n hoofd te hebben gezet en een jack aangetrokken te hebben was het tijd om te gaan. Was wel even wat anders dan mijn Italiaanse. Geen vermogen, geen koppel, een enorm luie houding en de remmen hadden ze er net zo goed af kunnen laten. Maar ok, ik had geen haast en wilde gewoon relaxed van A naar B.
Maar eerst... Mulholland! Die naam zegt jullie vast wel wat. Al die wannabe Rossi's die daar "The Snake" rijden. Een erg mooi bochtig stuk met een bekende bocht waar velen hun kuipdelen bij elkaar mochten rapen. Aangezien ik toch in de buurt was wilde ik er wel heen. Zo gezegd zo gedaan, en er vlak voor even een fotootje gemaakt van de HD.
Het is inderdaad een prachtig stuk weg. Mooi strak asfalt en weinig verkeer. Enige minpunt was dat er af en toe een steen op de weg lag, die dan vanaf de rotswand naar beneden was gevallen. Verder heb ik er niet snel kunnen rijden. Ten eerste reed ik op andermans motor, ten tweede zat je zo met je voetsteunen aan de grond.
Leuk, die bocht, maar het blijft gewoon een bocht...
Op naar San Luis Obispo, waar ik graag mijn eerste overnachting wilde hebben.
Eenmaal op route (Mulholland was een stuk om), rijdend langs de oceaan word je even wakker geschud. Letterlijk. Ontzettend veel wind, jethelm zonder vizier, alleen een zonnebril op en een motor zonder kuip of scherm. Vol met m'n bakkes in de wind. Maar met dit soort uitzichten is het dat wel waard.
En ook tijd voor een lunch bij een tentje aan de highway. Erg vriendelijk volk daar (Amerikanen zijn over het algemeen erg vriendelijk), dat erg geïnteresseerd was in mijn vakantie en mijn verhaal.
Prachtig. Alleen ik besefte me wel dat San Luis Obispo wat onhaalbaar werd. Aangekomen in Santa Barbara vond ik het prima. Motel gezocht, motor geparkeerd, gegeten en op tijd naar bed. De volgende dag had ik immers wat in te halen.
De volgende dag rond een uur of 9 weggereden. Geluncht in de plaats waar ik mijn eerste overnachting wilde hebben, en na de lunch doorgereden naar Cambria (D op routekaart). Precies op de helft. Onder het rijden werd ik gebeld door Eaglerider, met het goede nieuws dat ik de motor kosteloos een dag langer mocht hebben, omdat ik hem in zou leveren op Thanksgiving, en dan zouden ze dicht zijn. Dat kwam goed uit, omdat ik wat achter lag op schema en ik geen zin heb om me te haasten. Ik ben tenslotte op vakantie.
Het "centrum" van Cambria:
Maar het dorp heeft ook haar schoonheid:
Nadat de zon onder was gegaan (uur of 5), vroeg ik die avond aan de vrouw in mijn motel hoe de weersverwachting was. Goed, zei ze. Net zo zonnig als afgelopen dagen. Toen ik die volgende ochtend uit het raam keek zag het er alles behalve zonnig uit. Mist, veel mist en alles zeiknat. Eenmaal op weg werd het wel wat beter..
...al was dat niet voor lang. Jezus, wat was dat kut. Het zat potdicht, en je wordt er zeiknat van. Rijd je dan, jethelmpje, zonnebril en een doorweekte spijkerbroek. Nu kan ik er om lachen, maar op dat moment was het niet prettig rijden. Elke 5 minuten stoppen om met gestolen toiletpapier mijn glazen droog te maken, die even later weer zeiknat waren. Onbegonnen werk en het schoot niet op.
Gelukkig brak de zon door aan het begin van de middag. Al duurde het nog wel een tijdje voor dat mijn Allstars, broek en vest weer wat waren opgedroogd. Maar boeiend. Zon brak door, temperatuur werd aangenamer en ik reed weer met veel plezier richting San Fran!
Vervolgens bij de eerste en zeker de beste eettent gestopt, om een veel te dure sandwich naar binnen te werken. De prijs zal wel met het uitzicht te maken hebben gehad.
Na het eten weer de biezen gepakt en gaan rijden. Even later nog deze foto geschoten:
Bovenstaande 2 foto's zijn gemaakt tussen Cambria en Santa Cruz. Dit stuk was voor mij toch wel echt het hoogtepunt van de route. Prachtige bochten, mooie rotsen en je rijdt pal langs het water.
In Santa Cruz had ik mijn laatste overnachting. De laatste dag had ik nog ongeveer 100km voor de boeg om in SF aan te komen. Prima afstand, en deze heerlijk rustig gereden. Dit deel is niet heel boeiend. Vlak, weinig spectaculaire dingen en niet direct aan het water. Bovendien erg veel wind gezien de vlakte.
Desalniettemin is het ook zeker de moeite waard deze weg te rijden ipv de saaie snelweg 101.
Vlak hierna kwam ik aan in SF, waar ik nu 4 dagen zit. Een prachtige stad, waar ik mijn HD direct ingeleverd heb.
De motor heeft zich prima gedragen. Geen onderdelen vanaf gevallen, geen klap verkeerd gegeven. Alleen halverwege de reis wilde de Zumo niet meer opstarten op stroom van de motor, al weet ik niet of dat aan de motor lag. En een nadeel vind ik toch wel dat je bizar snel met je voetsteunen aan de grond zit. Je moet elke bocht als een oud wijf door. En een tip voor mensen die dit ook willen doen; rijd van SF naar LA. Je rijdt dan aan de kant van de parkeerplaatsen en de mooie uitzichten. Het is dan wat praktischer mbt stoppen en foto's maken e.d.. Dit moet natuurlijk alleen wel net in je planning passen.
Ciao!