- 13 okt 2007
- 826
- 260
Als je dan ook maar beseft dat dat verhaal ook opgaat voor je vrouw.
Enkele weken door West-Europa op een 1975 Kawasaki
- Onderwerp starter Tijger Tony
- Startdatum
David_ZZR
MF veteraan
Wat een geweldig verslag! Dank, dank 1000x dank! Je hebt de lat voor ieder volgend schrijfsel een heel stuk hoger gelegd!
Deze GS mag er trouwens zeker zijn! Het lekken van grondzeilen is vaak te wijten aan het onderzeil wat als bescherming onder de tent gelegd wordt echter veel van dit soort zeiltjes hebben weekmakers welke de waterdichtheid van het echte grondzeil van de tent aantasten!
Ohja dat guzzi Museum... Ik ken het gevoel... Geheel omgereden naar Pontedera om als Vespist daar voor een gesloten Vespa Museum te staan wat die maand wel degelijk open zou gaan... Maar een of ander naar slecht bier klinkend virus had de boel nog meer verlaat... En dat werd natuurlijk nergens aangegeven
Deze GS mag er trouwens zeker zijn! Het lekken van grondzeilen is vaak te wijten aan het onderzeil wat als bescherming onder de tent gelegd wordt echter veel van dit soort zeiltjes hebben weekmakers welke de waterdichtheid van het echte grondzeil van de tent aantasten!
Ohja dat guzzi Museum... Ik ken het gevoel... Geheel omgereden naar Pontedera om als Vespist daar voor een gesloten Vespa Museum te staan wat die maand wel degelijk open zou gaan... Maar een of ander naar slecht bier klinkend virus had de boel nog meer verlaat... En dat werd natuurlijk nergens aangegeven
Laatst bewerkt:
Je bent mijn held. Prachtige proza en op heel veel punten zo herkenbaar.
Monster796
MF veteraan
Ik vrees dat er maar een ding voor je op zit @Tijger Tony ;
Volgend jaar weer op reis en met een nog oudere motorfiets en nog veel verder. Ik wil echt elk jaar genieten van zo'n prachtig verhaal. en dan liefst nog veeeeeel langer. Zowel de reis, de schrijfstijl, je filosofische overwegingen, alles in een woord: helemaal te gek. (Dat zijn er drie!)
Top man. Echt week in week uit genoten van je avontuur.
Volgend jaar weer op reis en met een nog oudere motorfiets en nog veel verder. Ik wil echt elk jaar genieten van zo'n prachtig verhaal. en dan liefst nog veeeeeel langer. Zowel de reis, de schrijfstijl, je filosofische overwegingen, alles in een woord: helemaal te gek. (Dat zijn er drie!)
Top man. Echt week in week uit genoten van je avontuur.
mean-machine
uut Ee
Leuk verslag. Veel van jouw gereden route (voor mij) bekend terrein.
Zo ook om er de laatste dag een flinke klap op te geven, en dus in 1x naar huis. Komt heel bekend voor!
Vaak neem ik me voor om in meerdere dagen nr huis te rijden. Meestal wordt het dan ook in 1 dag/ zelfs zonder de regen.
Afgelopen zomer kwam ik vanaf Roemenië.
Eenmaal in Oostenrijk dacht ik: Tis nog maar een stukkie. Direct doorgereden naar huis. Totaal 1530km.
Zo ook om er de laatste dag een flinke klap op te geven, en dus in 1x naar huis. Komt heel bekend voor!
Vaak neem ik me voor om in meerdere dagen nr huis te rijden. Meestal wordt het dan ook in 1 dag/ zelfs zonder de regen.
Afgelopen zomer kwam ik vanaf Roemenië.
Eenmaal in Oostenrijk dacht ik: Tis nog maar een stukkie. Direct doorgereden naar huis. Totaal 1530km.
Dutchy748
MF veteraan
- 23 jun 2015
- 8.392
- 14.446
Brinkmeister
MF veteraan
- 16 nov 2003
- 1.207
- 650
Wow! Maar wel heel sterk het gevoel dat mijn vrouw gisteravond ook luidkeels uitte: "Hè? Is het nu al voorbij?!?!?"
gt550
MF veteraan
Prachtig. Nu volgt nog een achteraf beschouwing van deze queeste, toch? 
Soms moet je idd naar huis. Vrouwlief en ik hebben dat samen ook een keer gehad, door omstandigheden. 1100 km op een dag met 70-er jaren motoren, uit Frankrijk naar huis. Dik 15 uur gereden, het laatste half uur in regen en onweer. Heb mezelf wakker zitten schreeuwen. Zeer onverstandig, maar een monumentale rit om op terug te kijken.
Soms moet je idd naar huis. Vrouwlief en ik hebben dat samen ook een keer gehad, door omstandigheden. 1100 km op een dag met 70-er jaren motoren, uit Frankrijk naar huis. Dik 15 uur gereden, het laatste half uur in regen en onweer. Heb mezelf wakker zitten schreeuwen. Zeer onverstandig, maar een monumentale rit om op terug te kijken.
Robertehv
FM DONATEUR
Prachtverhaal, dankjewel Tony.
Jij wint wat mij betreft de Homerusprijs 2023.
Je hebt me overtuigd (was nog net een klein beetje voor nodig) om komend jaar fijn 3,5 week alleen te gaan reizen.
Jij wint wat mij betreft de Homerusprijs 2023.
Je hebt me overtuigd (was nog net een klein beetje voor nodig) om komend jaar fijn 3,5 week alleen te gaan reizen.
Nee geen 3 weken weg voor mij, wel 11 dagen. Het plan wordt Frankrijk-Italie 
Kolfie
MF'er
Wat een geweldig mooi geschreven verslag. Erg mooie foto's erbij
Wanneer komt het boek uit?
Echt een mooi verslag
Echt een mooi verslag
Tijger Tony
Die hard MF'er
- Onderwerp starter
- #440
Dan zit mijn taak er hier op! Hoop dat je het gaat doen én er op MF een verslagje van schrijft. En de complimenten met je mooie V850 *slingert marktplaats nog maar eens aan*
maarten_STR
MF'er
- 8 jul 2016
- 32
- 12
Bedankt voor je schitterende geschreven verhalen Tony. Zelf zou ik denk ik nooit alleen zo’n trip ondernemen, maar heerlijk om jouw overpeinzingen en gevoel van vrijheid mee te kunnen voelen!
Tijger Tony
Die hard MF'er
- Onderwerp starter
- #444
Paul van Hoof ken ik uiteraard, maar las nog geen van z'n boeken. Een fout die ik deze vakantie hoop goed te maken. Al - spoiler alert - zag ik wel een lange youtube film waarin hij de verassing van "Man in het Zadel" in de vorm van een onverwachte tweeling verklapt.
Tijger Tony
Die hard MF'er
- Onderwerp starter
- #445
Enkele losse gedachten achteraf.
Het idee van deze hele reis was om een éénmalig ijkpunt in mijn ondermaanse bestaan te zetten, een terugtrekking uit het alledaagse, en de afgelopen 40 jaren vanop een afstand bekijken en evalueren. Op dit vlak is de reis half geslaagd: ja, het was een terugtrekking uit de dagelijkse ratrace en sleur, lang genoeg om er even helemaal uit te zijn, ja ze leverde genoeg tijd, afstand en ruimte op in m’n hoofd om de maalstroom die me tot op het hier en nu bracht, grondig te overpeinzen en ja, deze reis zal voor altijd een ijkpunt blijven waar ik ook – als de 80 me vergund is – in 2063 met de glimlach aan zal terug denken. Alleen, zo vrees en hoop ik tegelijkertijd, zal het geen éénmalige gebeurtenis zijn, en is deze reis de voorbode van een reeks van meerdere, gelijkaardige tochten per motor en tent. Zonder het op voorhand te vermoeden, ontdekte ik in deze vorm van reizen de voor mij ultieme: alleen, minimale luxe, 24/7 buiten en 24/07 “op reis”, weg van de gebaande paden en des Duivels moderniteit.
In de diepe spelonken van mijn geniale brein borrelen ondertussen al plannen voor een wat meer georganiseerde trip richitng Mandello del Lario op een oude Guzzi (of op m’n Benelli, die heeft immers een blok uit dezelfde fabriek), naar Bologna op m’n Morini 3 ½ of naar Breganze op zo’n machtige 750SF. Ook vanuit de Noordkaap, de kust rondom de Baltische zee en de Bosporus hoor ik het gezang der Sirenen.
Aan de achterkant van de Via Bergami 7 herken je vandaag, aldus Google streetview, nog een klein stukje van de oude Morini Fabriek.
Omdat m’n vrouw, die ik minstens even graag zie als eender welke stinkende, oude motorfiets – hoorde je ooit een ontroerender liefdesverklaring? – ook wel te vinden is voor zwerfvakanties – waarbij de tent wel vervangen moet worden door B&B – maar ze tegelijk een absolute afkeer heeft voor stinkende, oude motoren (ah, la jalousie), huurde ik ondertussen een Fiat Barchetta en heb besloten dat de Fiat of een gelijkaardig jaren ’90 tweezits cabriohok voortaan de gezinsvakanties zal gaan verzorgen. Kindertjes passen er uiteraard niet in dus da’s mooi meegenomen. Daarbij, met 13 en 16 willen ze binnen kort toch niet meer met hun ouwelui in het openbaar gezien worden.
Betaalbaar, roestvrij en onderdelen-in-overvloed zwerfreisplezier voor 2.
Zoals wel meerdere moto-solo-reizigers heb ik een lichte afkeer van de meeste mensen, waardoor ik affectie te over heb om op materiele dingen te projecteren, zo ook m’n bescheiden kudde stinkende, oude motorfietsen en zo merk ik méér en méér dat ik deze fietsen als levende wezens ga beschouwen. Dus kan je je voorstellen dat, wanneer je goed drie weken onderweg bent met je stinkend Kawasaki hok, dat je fluitend doorheen West- en Zuid Europe voert, je hiermee een erg innige band opbouwt die – ik vraag me oprecht af of ik nu raar ben, of er nog motorrijders zijn die zichzelf hierop betrappen – zich onder andere uit in het affectief kloppen op de benzine tank als ware het de hals van een paard, na elke lange rit, na elke wilde rit, na elke rit door bijbelse omstandigheden en vaak gewoon zomaar vanwege het pure genot dat de Z1B me verschaft. Vandaag kan ik me dan ook nauwelijks voorstellen dat ik deze fiets, waar ik dergelijke voor mij significante ervaringen mee heb beleefd, ooit zou weg doen. Komt nog eens bij dat de markt voor stinkende oude motorfietsen binnen enkele jaren compleet in elkaar gaat flikkeren en m’n hokken nog amper de prijs van oud ijzer waard zullen zijn. Yesss! (Buiten het feit dat er dan geen prikkel is om te verkopen, komt die MV 750GT, de Blak Shadow en wie weet de 100SS wel binnen bereik – en als niet, er zijn genoeg mindere, nu onbereikbare fietsen die ook erg hoog op m’n verlanglijstje staan.)
Wat me ook verder ook verbaasde is hoe snel de ervaring en herinnering aan deze reis sleet en hoe de pleade aan foto’s en bovenal het schrijven van dit lange, lange, héél lange reisverslag – aangemoedigd door jullie, lieve lezertjes! – de hele trip weer glashelder op m’n netvlies brandde. In zoverre zelfs dat ik me afvraag hoe ik dit in een album gegoten krijg. Wat me doet beseffen dat ik de laatste restjes post 2000 moderniteit nog uit toekomstige reizen moet wegpoetsen, en de telefoon die ik alsnog bij me had, vervangen door: een reflexcamera met filmpjes (dan heb je meteen tastbare foto’s die je zo in een boekje kunt plakken) en een tefeloonboekje met noodnummers.
Verder wil ik alle meelezers en -schrijvers nog bedanken voor de lollige commentaren, de talloze complimenten, de nuttige tips en mooie gedeelde ervaringen! Met het uitbreken van de winter ga ik me nu enkele maanden terugtrekken in m’n sleutelhok, alwaar enkele projecten met smart op wat arbeid liggen te wachten, om me tegelijk eens goed te bezinnen over het hoe, wanneer en waarheen van een volgende tocht. Wil je ondertussen volgen hoe het sleutelen verloopt – ik kocht in 2021 een tweede Z1B in verregaande staat van ontbinding, die ik weer in haar oude glorie wil herstellen – kan je tercht in dit erg leerzame topic:
MF - Motoren - Projecten - Kawasaki Z1B
Het idee van deze hele reis was om een éénmalig ijkpunt in mijn ondermaanse bestaan te zetten, een terugtrekking uit het alledaagse, en de afgelopen 40 jaren vanop een afstand bekijken en evalueren. Op dit vlak is de reis half geslaagd: ja, het was een terugtrekking uit de dagelijkse ratrace en sleur, lang genoeg om er even helemaal uit te zijn, ja ze leverde genoeg tijd, afstand en ruimte op in m’n hoofd om de maalstroom die me tot op het hier en nu bracht, grondig te overpeinzen en ja, deze reis zal voor altijd een ijkpunt blijven waar ik ook – als de 80 me vergund is – in 2063 met de glimlach aan zal terug denken. Alleen, zo vrees en hoop ik tegelijkertijd, zal het geen éénmalige gebeurtenis zijn, en is deze reis de voorbode van een reeks van meerdere, gelijkaardige tochten per motor en tent. Zonder het op voorhand te vermoeden, ontdekte ik in deze vorm van reizen de voor mij ultieme: alleen, minimale luxe, 24/7 buiten en 24/07 “op reis”, weg van de gebaande paden en des Duivels moderniteit.
In de diepe spelonken van mijn geniale brein borrelen ondertussen al plannen voor een wat meer georganiseerde trip richitng Mandello del Lario op een oude Guzzi (of op m’n Benelli, die heeft immers een blok uit dezelfde fabriek), naar Bologna op m’n Morini 3 ½ of naar Breganze op zo’n machtige 750SF. Ook vanuit de Noordkaap, de kust rondom de Baltische zee en de Bosporus hoor ik het gezang der Sirenen.
Aan de achterkant van de Via Bergami 7 herken je vandaag, aldus Google streetview, nog een klein stukje van de oude Morini Fabriek.
Omdat m’n vrouw, die ik minstens even graag zie als eender welke stinkende, oude motorfiets – hoorde je ooit een ontroerender liefdesverklaring? – ook wel te vinden is voor zwerfvakanties – waarbij de tent wel vervangen moet worden door B&B – maar ze tegelijk een absolute afkeer heeft voor stinkende, oude motoren (ah, la jalousie), huurde ik ondertussen een Fiat Barchetta en heb besloten dat de Fiat of een gelijkaardig jaren ’90 tweezits cabriohok voortaan de gezinsvakanties zal gaan verzorgen. Kindertjes passen er uiteraard niet in dus da’s mooi meegenomen. Daarbij, met 13 en 16 willen ze binnen kort toch niet meer met hun ouwelui in het openbaar gezien worden.
Betaalbaar, roestvrij en onderdelen-in-overvloed zwerfreisplezier voor 2.
Zoals wel meerdere moto-solo-reizigers heb ik een lichte afkeer van de meeste mensen, waardoor ik affectie te over heb om op materiele dingen te projecteren, zo ook m’n bescheiden kudde stinkende, oude motorfietsen en zo merk ik méér en méér dat ik deze fietsen als levende wezens ga beschouwen. Dus kan je je voorstellen dat, wanneer je goed drie weken onderweg bent met je stinkend Kawasaki hok, dat je fluitend doorheen West- en Zuid Europe voert, je hiermee een erg innige band opbouwt die – ik vraag me oprecht af of ik nu raar ben, of er nog motorrijders zijn die zichzelf hierop betrappen – zich onder andere uit in het affectief kloppen op de benzine tank als ware het de hals van een paard, na elke lange rit, na elke wilde rit, na elke rit door bijbelse omstandigheden en vaak gewoon zomaar vanwege het pure genot dat de Z1B me verschaft. Vandaag kan ik me dan ook nauwelijks voorstellen dat ik deze fiets, waar ik dergelijke voor mij significante ervaringen mee heb beleefd, ooit zou weg doen. Komt nog eens bij dat de markt voor stinkende oude motorfietsen binnen enkele jaren compleet in elkaar gaat flikkeren en m’n hokken nog amper de prijs van oud ijzer waard zullen zijn. Yesss! (Buiten het feit dat er dan geen prikkel is om te verkopen, komt die MV 750GT, de Blak Shadow en wie weet de 100SS wel binnen bereik – en als niet, er zijn genoeg mindere, nu onbereikbare fietsen die ook erg hoog op m’n verlanglijstje staan.)
Wat me ook verder ook verbaasde is hoe snel de ervaring en herinnering aan deze reis sleet en hoe de pleade aan foto’s en bovenal het schrijven van dit lange, lange, héél lange reisverslag – aangemoedigd door jullie, lieve lezertjes! – de hele trip weer glashelder op m’n netvlies brandde. In zoverre zelfs dat ik me afvraag hoe ik dit in een album gegoten krijg. Wat me doet beseffen dat ik de laatste restjes post 2000 moderniteit nog uit toekomstige reizen moet wegpoetsen, en de telefoon die ik alsnog bij me had, vervangen door: een reflexcamera met filmpjes (dan heb je meteen tastbare foto’s die je zo in een boekje kunt plakken) en een tefeloonboekje met noodnummers.
Verder wil ik alle meelezers en -schrijvers nog bedanken voor de lollige commentaren, de talloze complimenten, de nuttige tips en mooie gedeelde ervaringen! Met het uitbreken van de winter ga ik me nu enkele maanden terugtrekken in m’n sleutelhok, alwaar enkele projecten met smart op wat arbeid liggen te wachten, om me tegelijk eens goed te bezinnen over het hoe, wanneer en waarheen van een volgende tocht. Wil je ondertussen volgen hoe het sleutelen verloopt – ik kocht in 2021 een tweede Z1B in verregaande staat van ontbinding, die ik weer in haar oude glorie wil herstellen – kan je tercht in dit erg leerzame topic:
MF - Motoren - Projecten - Kawasaki Z1B
David_ZZR
MF veteraan
En ook het nawoord is weer schitterend geschreven! Mooi dat je aangestoken bent met het motorreisvirus!
Diirk
Die hard MF'er
Hij is zo ziek dat 'ie zelfs ons van mijlenver besmet!
gt550
MF veteraan
Zeer juist gesproken, weer.
Ik klop de motor na iedere rit even op het zadel en bedank hem voor de rit en de veilige thuiskomst. Bijgeloof? Misschien. Als ik het vergeet, loop ik terug naar de schuur. Ja, echt.... De K75 die ik 15 jaar en 160k gereden heb, die mij al die jaren door weer en wind en woon-/werkverkeer begeleid heeft en die ik als reisgenoot ben gaan beschouwen is uiteindelijk toch naar een blije nieuwe baas gegaan. Ik zat er niet gewoon op, ik sloot mijn zenuwstelsel aan op deze motor. Ieder geluidje en trillinkje was mij vertrouwd. Dat stadium ga ik met de boxer wellicht niet meer bereiken. Maar er groeit wel weer wat moois tussen ons.
Het mooie resultaat van zo'n reis is dat je het gevoel weer kunt oproepen tijdens de rondjes om de kerk. Dat heet geluk, geloof ik.
Nondedju. Het moet zeker Kerst worden.
Ik klop de motor na iedere rit even op het zadel en bedank hem voor de rit en de veilige thuiskomst. Bijgeloof? Misschien. Als ik het vergeet, loop ik terug naar de schuur. Ja, echt.... De K75 die ik 15 jaar en 160k gereden heb, die mij al die jaren door weer en wind en woon-/werkverkeer begeleid heeft en die ik als reisgenoot ben gaan beschouwen is uiteindelijk toch naar een blije nieuwe baas gegaan. Ik zat er niet gewoon op, ik sloot mijn zenuwstelsel aan op deze motor. Ieder geluidje en trillinkje was mij vertrouwd. Dat stadium ga ik met de boxer wellicht niet meer bereiken. Maar er groeit wel weer wat moois tussen ons.
Het mooie resultaat van zo'n reis is dat je het gevoel weer kunt oproepen tijdens de rondjes om de kerk. Dat heet geluk, geloof ik.
Nondedju. Het moet zeker Kerst worden.
lo bmw r80
Kings&Queens BMWr80
Ik herken het kloppen op de tank ( soms praten tegen ) , en het gevoel van dat de motor leeft onderweg ook., Het 1 worden met de machine herken ik dan ook met het besturen van de Bob Cat waar ik mee werkte dit is waar de machine een verlengstuk van je zelf wordt alleen was die persoonlijke band minder dan met en op de motor whahahah gek he zal met het vrijheidsgevoel te maken hebben.
rrblade
Die hard MF'er
ohhh wees daar niet zo zeker van. Een gratis vakantie met compromis "waarheen" kan wel eens langer in trek blijven.....
