Je moet altijd uitkijken met kinderen. En met ouders. Ik reed heeeel lang geleden met de auto een uitrit uit, in een stad die ik verder nauwelijks kende, slecht zicht naar rechts, het regende, er was een fietspad, de weg was een soort eenrichting, althans, een heel brede middenberm met plantsoen. Ik kijk goed naar links voor fietsers op het fietspad, en ik rij voorzichtig op. Knalt er een kind op een fiets van rechts tegen mijn auto. Moeder fietste ervoor, kind was IQ-technisch gehandicapt. Ik heb het kind met fiets en al thuis gebracht, en ben toen teruggegaan om ter plekke te kijken. Bleek dat het fietspad eenrichting was, ze reden tegen het verkeer in, en om op dat fietspad zo te komen hadden ma en dochter een grote kruising heel raar diagonaal moeten oversteken, iets wat een normaal mens niet zou doen. Het speet me erg voor het kind, maar ik heb het in detail gemeld aan de verzekering, en kind bleek schuldig. Maar dus, ma bleek schuldig. Hoe kun je nu met je gehandicapt kind zo gevaarlijk een kruising oversteken en dan tegen het verkeer in in de regen het fietspad op rijden? En dan zonder kijken langs een soort blinde muur op een plek waar auto's uit een uitrit komen?
Kinderen kun je weinig kwalijk nemen, maar de ouder die erbij fietst des te meer.
).
