Jessy’s allereerste race!
No Budget Cup, 31 augustus 2009 te Zolder, Team # 201 Desmo Angels
Op 14 augustus had ik een circuitdagje met de Ducati 748 van de Desmo Angels gereden. In 3,5 sessie heb ik geprobeerd om deze motor me eigen te maken. Dit viel niet mee, maar de ervaring van de NBC lijkt me geweldig en ik besluit mee te doen aan de komende race.
Maandagochtend 6:15 gaat de wekker, op naar Zolder! Eerst tanken met de auto, bij de kassa toets ik natuurlijk de verkeerde pincode in en moet mijn pasje opnieuw doorhalen. Dus ik haal mijn pasje 2 x door en hij pakt niet. “rustig doorhalen, je hebt geen haast” zegt de kassajuffrouw. Geen haast?? Ik heb wel haast!! Denk ik. En ik haal nog 2 keer te snel mijn pasje door. “Laat mij maar” zegt ze. Oké nu moet ik ff ontspannen realiseer ik me…
Een uur later kom ik op het circuit aan. Onderweg had ik een smsje gehad van Christel dat we in pitbox 26 zitten. Christel heeft al ingeschreven en ik sprint naar de ‘zwart-wit geblokte trap’ om me ook in te schrijven. Daarna hebben we samen alle spullen uitgeladen en in onze pitbox geordend. Krijgen we te horen dat we mogen verhuizen naar pitbox 38, nou ja dan maar weer spullen pakken en opnieuw uitladen.
We moeten nog nieuwe bandjes laten zetten, Christel gaat met de 2e set velgen naar de bandenservice en laat er een vers paar BT003’s opleggen. Bridgestone’s zijn verplicht tijdens de No Budget Cup wedstrijden.
Training / Kwalificatie
Om 10:20 begint de vrije training / kwalificatie. Ik laat Christel starten omdat de Duc verse bandjes heeft. Na een 20 minuten staat ze ineens naast me aan de pitmuur, dat had ik niet door! Snel helm op en opstappen. Direct komt er iemand van de organisatie naar ons toe dat we toch echt niet aan die kant van de pit mogen wisselen. Oeps…
Ik begin aan mijn rondjes, even wennen weer op de Duc. Dit gaat best vlot, behalve het terugschakelen! Ik zit iedere keer tussen twee versnellingen wat resulteerde in een paar levensgevaarlijke situaties in de ziekenhuisbocht en de chicane’s! Na 20 minuten geef ik het stuur weer over aan Christel, ze rijd nog 10 minuten en dan mag ik er nog 10. In de 2e stint ging het schakelen nog niet veel beter…
Christel heeft van ons de snelste tijd gereden waardoor we als 48e zijn gekwalificeerd van de 60 teams.
(Foto: IM-Design)
3-uurs race
Om 14:30 mogen we op de 48e plaats gaan staan langs de pitmuur. We hebben besloten dat ik ga starten omdat Christel waarschijnlijk langere stints aan kan houden. We hebben een zogenoemde vliegende start, eerst 2 ronden banden opwarmen zonder inhalen en dan bij het passeren van start-finish begint de race. Spannend!
De twee opwarmrondes waren erg rustig, na de start finish komt de rijder achter me (nummer 49 dus) met een flinke vaart voorbij zetten. Prima, ik ben van plan om iets rustiger maar constant en op uithouding te gaan rijden. Ook weet ik dat Christel een kwalificatie-tijd heeft neergezet die ik niet zou kunnen rijden. Na 1 ronde zie ik nummer 49 plat liggen midden op de baan in de Bianci, overal brokstukken en een ambulance… Vrij vlot wordt ik ingehaald door een R1. Achter deze motor heb ik de hele stint gereden. In de bochten zat ik tegen z’n achterwiel en op de rechte stukken loopt hij flink op mij uit. Na een half uur zoeken hoe ik van hem af kan komen begin ik toch wel de spiertjes te voelen en besluit te wisselen.
Christel neemt vlot de Duc van mij over en vertrekt, op dat moment wordt er een rode vlag gezwaaid. De race wordt stil gelegd en Christel komt gelijk weer binnen. Na een 10 minuten begint haar stint en ze rijdt een half uur. Daarna neem ik het stuur weer over en ga rijden. Een half uurtje is toch wel weer genoeg en Christel gaat weer. Na 20 minuten komt ze alweer binnen en ze ziet flink rood! Ik zeg nog tegen haar dat ze wel erg kort gereden heeft.
Inmiddels is het 17:00, nog een uur race te gaan. Christel en ik hebben beide 2 stints gereden. Ik besluit om een half uur te rijden en dan te wisselen. Een uur gaat me niet lukken en Christel is immers sneller dan mij, dus langer dan een half uur rijden heeft geen zin. Nog steeds heb ik iedere ronde problemen met het schakelen wat me extra voorzichtig maakt. Ik rem vroeger zodat ik zeker weet dat ik in de bochten tractie heb. Na 20 minuten begint de vermoeidheid toe te slaan en ik krijg kramp in mijn rechterbeen. Op de rechte stukken probeer ik mijn been te laten rusten door hem relaxt op het stepje te zetten, maar 2 ronden later besluit ik dat het niet gaat en rij ik binnen.
Christel stapt op en vertrekt voor het laatste dik half uur. In de pit hoor ik dat Christel in haar 2e stint bijna gecrasht is bij het opkomen start-finish. Ze heeft met haar helm het voorspatbordje gekopt!! Daarom duurde haar stint zo kort… Ik hou mijn pak nog maar aan voor het geval ze binnen komt, ze was er namelijk helemaal kapot van…
Voor het eerst ga ik de tussenstand bekijken. Ik had al gehoord dat we 44e stonden tussendoor. Op het scherm zie ik dat we 39e zijn en we nog 5 minuten te gaan hebben. Whoehoe!! Jaaaaaa dit gaat goed!!!
Na het afvlaggen komt Christel uitgeput de pitstraat in, ze kan zelf maar amper van de motor afstappen. Maar we hebben het gehaald! De race uitgereden en een 39e plaats behaald!
Het was een zeer leuke en leerzame dag. De eerste race was echt een geweldige ervaring! Het lijkt me fantastisch om dit vaker te doen. Ik vond de ervaring op de Ducati 748 geweldig, ik heb er veel van geleerd. Ik denk zeker dat mijn instuursnelheid en bochtensnelheid omhoog is gegaan. Dus een mooie afsluiter van seizoen 2009!
Haha! Mooie foto's ook. Ik vind het echt knap zo tussen die kerels! Lijkt mij echt super om ook van die races te rijden!
