Tweetakt verenigt U zich hiero deel2

AMF HD500RR, in Nederland heeft John Fokken zo’n super zeldzame fiets, 500 twin met 4 carbs.
IMG_3953.jpeg

The Harley Davidson RR500 Motorcycle Highlight | Motorcycle Mojo
 
424975120_412169838006021_944747378176043642_n.jpg

(vertaald uit het Italiaans google)
Swissauto V4 500 tweetakt: (misschien) de beste tweetakt motor ooit gebouwd.
Geboren uit Urs Wenger's "potlood", aanvankelijk geboren om hun 4-in-lijn zijspan te vervangen, maakte hij in 1995 zijn debuut op Rolf Biland's LCR zijspan, die tweede eindigde en vier races won.
De motor ontwikkelde meteen een aanzienlijk maximaal vermogen (180pk) en het geheim zat in zijn configuratie: een enkele motoras maar slechts twee krukkamers, dat wil zeggen, elke V werkte synchroon, met twee ontstekingen tegelijk, bijna een natuurlijke "big bang", dus minder wrijving, minder lastverliezen fluidodynamica en de output was meteen hoog.
De V was 108°, de leisteen inname in de cranket en het gewicht was ontzettend laag: 37kg, dat is hetzelfde als april 250 en 7kg minder dan de Yamaha 0WD3.
Ondertussen probeerde Wenger de propeller in een Harris-chassis uit '93 te installeren, deed een eerste proef op de baan en kreeg de interesse van Serge Rosset (ROC), wiens hoofdkantoor 200 km van Swissauto vandaan lag.
De sleutel tot de realisatie van de Swissauto motor was de tussenkomst van de Zwitserse ondernemer Michel Métraux, voorzitter van IRTA en betrokken sponsor van de beste Zwitserse GP coureurs, alsook eigenaar van het Parisienne 250GP team van midden jaren '80 en de Swiss Automotive Group van Métraux waaronder ook de Zwitserse distributeur van ELF smeermiddelen, een van de redenen waarom alle fietsen die hij al meer dan twintig jaar sponsorde altijd ELF-stickers droegen. Vanaf daar was het verkrijgen van de steun van de Franse multinational ter ondersteuning van de ontwikkeling van een gloednieuwe all-European 500GP motorfiets slechts één formaliteit en bij de GP van Catalonië in '95 werd de overeenkomst aangekondigd: de elf keerde na zeven jaar afwezigheid terug naar de 500.
De Zwitserseauto-motor reed in het WK van 1995 tot 1997 met de LCR zijspanwagens, in 1996 en 1997 met de Elf-ROC, in 1998 en 1999 met de MuZ, waarna het Zwitserse huis met de wijziging van de zijspanverordening waarbij de 1000 4-takt mogelijk was, besloot terug te trekken.
In 2001 verscheen de elf met de naam Pulse weer in de Moto World Cup 500.
Voor de goede orde, de Zwitserse V4 werd in 1999 geïnstalleerd op een Proton KR chassis (een prototype dat nooit heeft gereden) en speelde in een van de meest monumentale Aprilfools' Day in de autogeschiedenis: de Aprilia 500 V4.
Maar dat is een ander verhaal.
 
Bekijk bijlage 1971338
(vertaald uit het Italiaans google)
Swissauto V4 500 tweetakt: (misschien) de beste tweetakt motor ooit gebouwd.
Geboren uit Urs Wenger's "potlood", aanvankelijk geboren om hun 4-in-lijn zijspan te vervangen, maakte hij in 1995 zijn debuut op Rolf Biland's LCR zijspan, die tweede eindigde en vier races won.
De motor ontwikkelde meteen een aanzienlijk maximaal vermogen (180pk) en het geheim zat in zijn configuratie: een enkele motoras maar slechts twee krukkamers, dat wil zeggen, elke V werkte synchroon, met twee ontstekingen tegelijk, bijna een natuurlijke "big bang", dus minder wrijving, minder lastverliezen fluidodynamica en de output was meteen hoog.
De V was 108°, de leisteen inname in de cranket en het gewicht was ontzettend laag: 37kg, dat is hetzelfde als april 250 en 7kg minder dan de Yamaha 0WD3.
Ondertussen probeerde Wenger de propeller in een Harris-chassis uit '93 te installeren, deed een eerste proef op de baan en kreeg de interesse van Serge Rosset (ROC), wiens hoofdkantoor 200 km van Swissauto vandaan lag.
De sleutel tot de realisatie van de Swissauto motor was de tussenkomst van de Zwitserse ondernemer Michel Métraux, voorzitter van IRTA en betrokken sponsor van de beste Zwitserse GP coureurs, alsook eigenaar van het Parisienne 250GP team van midden jaren '80 en de Swiss Automotive Group van Métraux waaronder ook de Zwitserse distributeur van ELF smeermiddelen, een van de redenen waarom alle fietsen die hij al meer dan twintig jaar sponsorde altijd ELF-stickers droegen. Vanaf daar was het verkrijgen van de steun van de Franse multinational ter ondersteuning van de ontwikkeling van een gloednieuwe all-European 500GP motorfiets slechts één formaliteit en bij de GP van Catalonië in '95 werd de overeenkomst aangekondigd: de elf keerde na zeven jaar afwezigheid terug naar de 500.
De Zwitserseauto-motor reed in het WK van 1995 tot 1997 met de LCR zijspanwagens, in 1996 en 1997 met de Elf-ROC, in 1998 en 1999 met de MuZ, waarna het Zwitserse huis met de wijziging van de zijspanverordening waarbij de 1000 4-takt mogelijk was, besloot terug te trekken.
In 2001 verscheen de elf met de naam Pulse weer in de Moto World Cup 500.
Voor de goede orde, de Zwitserse V4 werd in 1999 geïnstalleerd op een Proton KR chassis (een prototype dat nooit heeft gereden) en speelde in een van de meest monumentale Aprilfools' Day in de autogeschiedenis: de Aprilia 500 V4.
Maar dat is een ander verhaal.
Beetje geluid er bij
 
Kan zijn maar hij heeft er maar mooi 2 polepositions mee gepakt.
Precies! Jürgen had overal wel wat van te vinden, van wat ik in de media las en hoorde. Elk jaar een ander 500 team, dat schiet niet op. Natuurlijk zoek je naar het hoogst haalbare. Heel begrijpelijk. En dan kan je je vergalopperen. Op den duur weet je dat bepaalde teams niet voor jou zijn weggelegd.
 
Laatst bewerkt:
tuurlijk is het knap, maar dat Swissauto blok is in geen geval "het beste 2takt blok ooit". niet in deze wereld, niet in de vorige of volgende. in geen enkele.
 
Hebben in de Swissauto de drijfstangen elk hun eigen krukpen? Dan is het een 108 gr boxer? Een gevouwen König met membraan inlaten? Met membraan inlaten verwacht je toch een bredere powerband.
 
Terug
Bovenaan Onderaan