Zwaar ongeval MeanBlueMan

Krijg je vanuit je werkgever niet iemand toegewezen om je te helpen bij al die rompslomp?
 
Fysiek: Het verwijderen van de pin rechts uit mijn bovenbeen heeft het effect gegeven dat ik hoopte. En verwachte :P
Geen schreeuwende pijn meer bij iedere stap.
Lopen en staan gaat dan ook weer beter, maar het is anders dan wanneer je een been breekt en weer opknapt ;)
Lopen is nog steeds met max 100 meter en staan een 10 minuten, wiebelend op de plek.

Mijn grootste winst zit in de energie.
Ik ben inmiddels weer redelijk op gewicht, 87/88 kg en dat merk ik.
Ik kan weer opbouwen in wat ik kan op een dag. Op de hometrainer doe ik tegelijk ook training voor m'n armen met gewichten/elastieken en dat tegelijk lukt nu 20 minuten aaneengesloten. Lage intensiteit.... maar toch, dat is vergeleken met 2 maand terug 4 x zo goed.

De eerste 2 maand na m'n coma die verliepen zo absurd snel, daar waren de artsen echt verbaasd over.
Maar goed, na in totaal 3 maand kon ik zitten, maar met veel pijn en niet te lang. Staan, 10 seconden en lopen 15 passen.
Nu 2nog weer jaar verder....kan ik dan toch eindelijk s nadenken over een BBQ voor de lezers uit dit topic :P

Wat wel nog een probleem is: Mijn aorta was dusdanig kapot dat ie lekte, dus daar moest met spoed een "stentgraft" in, nieuwe bekleding zeg maar.
Helaas bedekte die wel mijn linkerarmslagader. Dus 3 maand later hebben ze mijn linker halsslagader open gemaakt een t stuk erin gezet en mijn armslagader daarop aangesloten.
Helaas is er wat littekenweefstel ontstaan op de overgang slagader met dat kunststof T stuk, waardoor er nog 70% beperking in de doorstroom is.
En dat is teveel.
Mijn lichaam reageert door bloeddruk omhoog te zetten en rechts heb ik nu 170 terwijl links op 110 zit.
Probleem: De vaatchirurg weet eigenlijk niet wat ze hieraan moet doen, dus zolang ik geen erg klachten heb.....doet ze dus maar niets.
Eigenlijk gekkenwerk natuurlijk, maar stiekem vind ik het wel heel even best en geniet ik ervan dat ik al 5 maand niet meer geopereerd ben.

Maar ik zal toch s op zoek moeten naar iemand die wel weet wat ie hiermee aan moet, dus als iemand nog een heel goede vaatchirurg weet ? :)
 
Heel erg herkenbaar en extreem energieslurpend en frustrerend.
We maken elkaar kapot met zinloze bureaucratie en werkverschaffing.

Heel diep ademhalen en toesturen wat ze willen. De discussies erover win je zelden.
Ik ben er nu zo ongeveer wel doorheen, gelukkig. Maar ik kan me voorstellen dat als je met mentale problemen zit...PTSS e.d.... dan had ik halverwege de boel ind e fik gestoken en er nooit meer naar omgekeken, echt.... absurd.


Vanuit mijn werk heb ik wel iemand gehad die wel mee keek en mij goed geholpen heeft voor wat betreft de dingen die ook de werkgever aan gingen, dat gelukkig wel :Y
 
Fysiek: Het verwijderen van de pin rechts uit mijn bovenbeen heeft het effect gegeven dat ik hoopte. En verwachte :P
Geen schreeuwende pijn meer bij iedere stap.
Lopen en staan gaat dan ook weer beter, maar het is anders dan wanneer je een been breekt en weer opknapt ;)
Lopen is nog steeds met max 100 meter en staan een 10 minuten, wiebelend op de plek.

Mijn grootste winst zit in de energie.
Ik ben inmiddels weer redelijk op gewicht, 87/88 kg en dat merk ik.
Ik kan weer opbouwen in wat ik kan op een dag. Op de hometrainer doe ik tegelijk ook training voor m'n armen met gewichten/elastieken en dat tegelijk lukt nu 20 minuten aaneengesloten. Lage intensiteit.... maar toch, dat is vergeleken met 2 maand terug 4 x zo goed.

De eerste 2 maand na m'n coma die verliepen zo absurd snel, daar waren de artsen echt verbaasd over.
Maar goed, na in totaal 3 maand kon ik zitten, maar met veel pijn en niet te lang. Staan, 10 seconden en lopen 15 passen.
Nu 2nog weer jaar verder....kan ik dan toch eindelijk s nadenken over een BBQ voor de lezers uit dit topic :P

Wat wel nog een probleem is: Mijn aorta was dusdanig kapot dat ie lekte, dus daar moest met spoed een "stentgraft" in, nieuwe bekleding zeg maar.
Helaas bedekte die wel mijn linkerarmslagader. Dus 3 maand later hebben ze mijn linker halsslagader open gemaakt een t stuk erin gezet en mijn armslagader daarop aangesloten.
Helaas is er wat littekenweefstel ontstaan op de overgang slagader met dat kunststof T stuk, waardoor er nog 70% beperking in de doorstroom is.
En dat is teveel.
Mijn lichaam reageert door bloeddruk omhoog te zetten en rechts heb ik nu 170 terwijl links op 110 zit.
Probleem: De vaatchirurg weet eigenlijk niet wat ze hieraan moet doen, dus zolang ik geen erg klachten heb.....doet ze dus maar niets.
Eigenlijk gekkenwerk natuurlijk, maar stiekem vind ik het wel heel even best en geniet ik ervan dat ik al 5 maand niet meer geopereerd ben.

Maar ik zal toch s op zoek moeten naar iemand die wel weet wat ie hiermee aan moet, dus als iemand nog een heel goede vaatchirurg weet ? :)
Wat heb ik een bewondering voor je doorzettingsvermogen en positieve instelling:}

Goede vaatchirurg: AMC in Amsterdam. Juni 2019 een nieuwe (bi-carbon)aortaklep gekregen en zowel voor als na de operatie heel goed begeleid. Tijdens schijnbaar ook, maar dat heb ik van horen zeggen :+
 
Wat heb ik een bewondering voor je doorzettingsvermogen en positieve instelling:}

Goede vaatchirurg: AMC in Amsterdam. Juni 2019 een nieuwe (bi-carbon)aortaklep gekregen en zowel voor als na de operatie heel goed begeleid.
AMC heb ik meer goede dingen over gelezen.
Meerdere artsen van daar publiceren indrukwekkende onderzoeken.

Zit er dik in dat ik binnenkort toch daar een digitaal aanklop voor een second opinion.

Ik ben nooit zo'n voorstander geweest van 'second opinion'... maar, nu het er toch wel serieus op aan komt merk ik dat het is zoals in alle beroepen: Je word zo goed geholpen dat dat de individu tegenover je is in zijn werk.
Of zoveel moeite diegene wil doen.
Als de belangen dan wat groter zijn....hhmm...



Die pin in m'n rechterbeen, ik vroeg toen de chirurg, die hem zelf gezet had: Kan het zijn dat het uitsteken van die pin die pijn veroorzaakt?
De vraag werd ontweken en ik moest gewoon stevig aan de fysiotherapie.

De andere chirurg die een half jaar later benaderde en na een nieuwe foto, hetzelfde vroeg die zei: Dat die pijn daardoor komt is wel aannemelijk ja.

Waarbij hij gelijk aangaf dat de omstandigheden waaronder die pin gezet werd natuurlijk ook wel absurd slecht waren dus dat er dan eens iets niet 100% zit moet je dan wel in perspectief zien. Daar ben ik het ook helemaal mee eens, uiteraard. Geen probleem.
Maar als de patient zelf na een aantal maand met de optie komt en je ontwijkt dan de vraag en zegt dat je maar stevig aan de fysio moet.....dat vind ik dan toch minder.

En zo ben ik dus ook een beetje het vertrouwen in de huidige vaatchirurg aan het kwijt raken, aangezien ze zegt: "Ik weet niet wat ik er nog aan moet doen, maar zolang de klachten niet te erg zijn laten we het ook maar zo".
Dat geeft niet veel vertrouwen voor het moment dat er wel ingegrepen moet gaan worden en dat moment gaat hoe dan ook vroeger of later toch komen.
 
Sterkte 💪. Ik heb enigszins een zelfde heftig ongeval meegemaakt waarbij ik bijna dood was. Mijn letsel gebeurd 10x per jaar en als ik ouder dan 60 was, slechte conditie of een roker / drinker was hadden ze me niet eens geholpen hoorde ik later.

Inmiddels 4 operaties verder waarbij 2 oktober vorig jaar de laatste kan ik inmiddels weer m’n leven oppakken. Werk weer, rij weer motor sinds 2 maanden.

Komende maandag nog een ct scan en röntgen van de arm waar ook wat pennen en schroeven inzitten, evenals enkel en rug.

kortom! Bijna na 1 jaar verder straks en rij weer motor! Volhouden en heel erg veel sterkte!!

En die hele administratieve rompslomp ken ik helaas ook tussen werk, ziekenhuis, letselschade etc. Zelfs met thuiszorg en cak bijdrage etc.

ff het hele topic lezen, ik ben al "iets meer" dan een jaar aan het volhouden :P
En hoe erg je letsels ook zijn of zijn geweest, de complexiteit en ook het aantal 'verbleekt' (helaas) bij mijn lijstje.
Het stadium 'werken' is helaas ook al een gepasseerd station..
Daarmee wil ik niet zeggen dat ik zieliger ben, maar "hetzelfde ongeval" bestaat anyway niet en zeker in dit geval niet. Maar dat is ook helemaal niet waar het om gaat in dit topic, hier gaat het om dingen een plaats geven en daarna het beste ervan maken :) Dus dank voor je sterktewens :)




Het hele leven is volhouden, voor iedereen en altijd. :)
 
Laatst bewerkt:
Fysiek: Het verwijderen van de pin rechts uit mijn bovenbeen heeft het effect gegeven dat ik hoopte. En verwachte :P
Geen schreeuwende pijn meer bij iedere stap.
Lopen en staan gaat dan ook weer beter, maar het is anders dan wanneer je een been breekt en weer opknapt ;)
Lopen is nog steeds met max 100 meter en staan een 10 minuten, wiebelend op de plek.

Mijn grootste winst zit in de energie.
Ik ben inmiddels weer redelijk op gewicht, 87/88 kg en dat merk ik.
Ik kan weer opbouwen in wat ik kan op een dag. Op de hometrainer doe ik tegelijk ook training voor m'n armen met gewichten/elastieken en dat tegelijk lukt nu 20 minuten aaneengesloten. Lage intensiteit.... maar toch, dat is vergeleken met 2 maand terug 4 x zo goed.

De eerste 2 maand na m'n coma die verliepen zo absurd snel, daar waren de artsen echt verbaasd over.
Maar goed, na in totaal 3 maand kon ik zitten, maar met veel pijn en niet te lang. Staan, 10 seconden en lopen 15 passen.
Nu 2nog weer jaar verder....kan ik dan toch eindelijk s nadenken over een BBQ voor de lezers uit dit topic :P

Wat wel nog een probleem is: Mijn aorta was dusdanig kapot dat ie lekte, dus daar moest met spoed een "stentgraft" in, nieuwe bekleding zeg maar.
Helaas bedekte die wel mijn linkerarmslagader. Dus 3 maand later hebben ze mijn linker halsslagader open gemaakt een t stuk erin gezet en mijn armslagader daarop aangesloten.
Helaas is er wat littekenweefstel ontstaan op de overgang slagader met dat kunststof T stuk, waardoor er nog 70% beperking in de doorstroom is.
En dat is teveel.
Mijn lichaam reageert door bloeddruk omhoog te zetten en rechts heb ik nu 170 terwijl links op 110 zit.
Probleem: De vaatchirurg weet eigenlijk niet wat ze hieraan moet doen, dus zolang ik geen erg klachten heb.....doet ze dus maar niets.
Eigenlijk gekkenwerk natuurlijk, maar stiekem vind ik het wel heel even best en geniet ik ervan dat ik al 5 maand niet meer geopereerd ben.

Maar ik zal toch s op zoek moeten naar iemand die wel weet wat ie hiermee aan moet, dus als iemand nog een heel goede vaatchirurg weet ? :)
Siliconen koelvloeistof slangen set VW Leon Audi TT (12 delig)
 
AMC heb ik meer goede dingen over gelezen.
Meerdere artsen van daar publiceren indrukwekkende onderzoeken.

Zit er dik in dat ik binnenkort toch daar een digitaal aanklop voor een second opinion.

Ik ben nooit zo'n voorstander geweest van 'second opinion'... maar, nu het er toch wel serieus op aan komt merk ik dat het is zoals in alle beroepen: Je word zo goed geholpen dat dat de individu tegenover je is in zijn werk.
Of zoveel moeite diegene wil doen.
Als de belangen dan wat groter zijn....hhmm...



Die pin in m'n rechterbeen, ik vroeg toen de chirurg, die hem zelf gezet had: Kan het zijn dat het uitsteken van die pin die pijn veroorzaakt?
De vraag werd ontweken en ik moest gewoon stevig aan de fysiotherapie.

De andere chirurg die een half jaar later benaderde en na een nieuwe foto, hetzelfde vroeg die zei: Dat die pijn daardoor komt is wel aannemelijk ja.

Waarbij hij gelijk aangaf dat de omstandigheden waaronder die pin gezet werd natuurlijk ook wel absurd slecht waren dus dat er dan eens iets niet 100% zit moet je dan wel in perspectief zien. Daar ben ik het ook helemaal mee eens, uiteraard. Geen probleem.
Maar als de patient zelf na een aantal maand met de optie komt en je ontwijkt dan de vraag en zegt dat je maar stevig aan de fysio moet.....dat vind ik dan toch minder.

En zo ben ik dus ook een beetje het vertrouwen in de huidige vaatchirurg aan het kwijt raken, aangezien ze zegt: "Ik weet niet wat ik er nog aan moet doen, maar zolang de klachten niet te erg zijn laten we het ook maar zo".
Dat geeft niet veel vertrouwen voor het moment dat er wel ingegrepen moet gaan worden en dat moment gaat hoe dan ook vroeger of later toch komen.
Voordeel van AMC (en andere opleidingsziekenhuizen) is dat er bij complexere of bijzondere problemen altijd wel een team van doktoren en co-assistenten geïnteresseerd is en allemaal met een eigen blik ernaar kijken....Begrijp het voorzichtig met second opinion zijn best. Ben daar zelf ook nooit echt happig op, maar als patiënt mogen velen van ons (mezelf niet uitgezonderd) best wat mondiger zijn. Je voelt zelf toch het best of iets wel of niet goed zit. Paar weken terug na veel zeuren en "dreigen" met een operatie elders (privékliniek waar de orthopeed van m'n vrouw huist)is bij mij een plaat en wat schroeven verwijderd uit m'n enkel waar ik eigenlijk al sinds het ongeval 2 jaar terug last van had. Volgens de ene chirurg erg onwaarschijnlijk dat de pijn veroorzaakt werd door het metaal, de ander zag op een foto genomen vanuit een andere hoek direct een schroef die los zat en in m'n vlees groeide...
 
Heb ik gedaan. Mocht ook voordat ik de trauma in ging nog 1 iemand bellen. Wisten niet of ik zou overleven. Van ketamine pomp, naar oxycodon, tramadol, etc.
Dan had je geweten dat de vergelijking op alle fronten de plank mis slaat maar ik heb ook geen zin in een wedstrijdje ver pissen voor gehandicapten
Letsels zijn niet vergelijkbaar, zeker niet als ze van geheel andere aard en aantallen zijn.


Ik ben blij voor je dat je weer kunt gaan werken en motorrijden.!
 
Voordeel van AMC (en andere opleidingsziekenhuizen) is dat er bij complexere of bijzondere problemen altijd wel een team van doktoren en co-assistenten geïnteresseerd is en allemaal met een eigen blik ernaar kijken....Begrijp het voorzichtig met second opinion zijn best. Ben daar zelf ook nooit echt happig op, maar als patiënt mogen velen van ons (mezelf niet uitgezonderd) best wat mondiger zijn. Je voelt zelf toch het best of iets wel of niet goed zit. Paar weken terug na veel zeuren en "dreigen" met een operatie elders (privékliniek waar de orthopeed van m'n vrouw huist)is bij mij een plaat en wat schroeven verwijderd uit m'n enkel waar ik eigenlijk al sinds het ongeval 2 jaar terug last van had. Volgens de ene chirurg erg onwaarschijnlijk dat de pijn veroorzaakt werd door het metaal, de ander zag op een foto genomen vanuit een andere hoek direct een schroef die los zat en in m'n vlees groeide...
:^ 100%

Het is maar net wie er achter de balie staat....die bepaald hoe goed jij die dag geholpen word.
Morgen, dezelfde omstandigheden maar iemand anders achter de balie....en het kan allemaal heel erg anders lopen, de rest van je leven.

Ik besef mij wel....dat het voor iedereen en altijd geld.

Ook ik heb altijd voor "de mensen" gewerkt.
Heeft iedereen wiens zaak door mij behandeld werd altijd het beste gekregen wat er mogelijk was ?
Of heb ik ook wel eens mensen met een kluitje het riet in gestuurd of net even iets anders dan 100% de waarheid verteld, al dan niet uit eigenbelang/luiheid ?

En dan hoeft het echt niet om wereldschokkende dingen te gaan natuurlijk.... maar het geld wel voor iedereen. Ook voor diegene die dit nu leest :P
 
:^ 100%

Het is maar net wie er achter de balie staat....die bepaald hoe goed jij die dag geholpen word.
Morgen, dezelfde omstandigheden maar iemand anders achter de balie....en het kan allemaal heel erg anders lopen, de rest van je leven.

Ik besef mij wel....dat het voor iedereen en altijd geld.

Ook ik heb altijd voor "de mensen" gewerkt.
Heeft iedereen wiens zaak door mij behandeld werd altijd het beste gekregen wat er mogelijk was ?
Of heb ik ook wel eens mensen met een kluitje het riet in gestuurd of net even iets anders dan 100% de waarheid verteld, al dan niet uit eigenbelang/luiheid ?

En dan hoeft het echt niet om wereldschokkende dingen te gaan natuurlijk.... maar het geld wel voor iedereen. Ook voor diegene die dit nu leest :P

Je doet zoveel wijsheid op, na zo'n klapper.

Ik zou het iedereen aanbevelen, de wereld zou er een stuk beter anders uit zien !!
 

Vergelijkbare onderwerpen

Terug
Bovenaan Onderaan