Goed, ik heb geen jawa 350 twin meer en de enfield diesel blijft problemen geven (wat ik helemaal niet gewend ben van het ding en dat voelt best raar?) dus iemand poneerde het 'dolle' idee om met de yammie op vakantie te gaan.
Jemig maar benzine en hoe bepakking er op krijgen en.. en.. Nou ja, bepakking er op krijgen ging eigenlijk best..
Ik vroeg me wel af hoe de 240 kg. Zware motor met bepakking nog wat te hanteren zou zijn maar, na wat voorzichtige rotonde's en op/afritten gaat dit eigenlijk heel prima?
Ik denk zelfs beter omdat het relatieve gewichtsverschil kleiner is dan dat als ik dezelfde troep op een jawa of enfield frut?
Okay, dus voor het eerst op pad met een heuse nieuwerwetsch motorrijwiel (1988) met volautomatische electrieke startknop! Als dat maar blijft werken!
En er is nog een factor; Meer als ooit tevoren heb ik twijfel.. Ik verlang best erg naar dat het 'mooi en leuk' moet worden.. natuur, bergen, mooie plekjes etc en aan de andere kant..
Geen zin? Geen puf? Wel onzekerheid? Ik ben uit het lood geslagen van de kleinste tegenslag op wat voor gebied dan ook?
Vanwege een flinke schouderblessure kan ik nu even niet meer sporten anders zou 'k dat als excuus gebruiken (net als vorig jaar?) om thuis te blijven.
Het heeft ook voordelen, nu kan mijn zwevende rib ook wat 'doorherstellen'. (Gooi het gas maar open' zei ik tegen degene tegenover me.. fuck..
) en hetzelfde gaat voor m'n rechterpols.
Goed, ik vertrek, het is prima reisweer en de tank zit vol. Nu wil ik ook gebruik maken van deze grote motor en pak de snelweg maar.. omgeving Arnhem kom ik in de file en.. nou ja dat schiet niet op. Maar het heeft ook wel wat gezelligs of zo? Zwaaiende koters op achterbanken en als we even stilstaan merk ik dat een koplamp van de auto achter me het niet doet.
Ik stap af, loop naar de -wat verschrikt kijkende- bestuurder en zeg; “je linker koplamp doet het niet!'
Maar wageffe..
..is Franse auto..
Ik loop weer naar voren, geef een tik op de koplamp, loop terug en zeg; 'Je koplamp doet het weer'!' en loop weer naar m'n motor. Het verkeer komt juist weer wat tot leven.
Als de file oplost en het weer opschiet is er een ander ding wat ook opschiet; De benzinemeter? Damn ik wist wel dat deze motor niet zuinig is en de bepakking zal er gerust ook een oorzaak in hebben maar kijk op een parkeerplaats toch of hij niet-weer- aan het lekken is uit een vlotterbak (Ik heb na aanschaf van de motor veel moeten doen en frutten om de naalden goed te laten afsluiten. Dit was niet opgelost met alleen de naalden/zittingen te vervangen. Ik vind 't nog steeds spannend of het allemaal wel dicht blijft.. en deze motor heeft 4 sets van deze?)
Een ander onderweg-ontdekding is dat mijn nieuwe Motorflo-navigatie meteen afsluit zodra ik het contact af zet. Er zit dus geen accu in of deze werkt niet. Ik neem me voor om na thuiskomst de verkoper er eens over contacteren.
Een ander vreemd ding is dat 'hij' me over Venlo wil blijven sturen; ook als ik al in Hasselt (BE) ben.
Goed, op deze motor zou ik makkelijk een mooie camping in Bouillon moeten bereiken. Het is een mooi plekje en heb er goede herinneringen aan.
Is dat wat me ook weer naar Slovenië trekt? Vanwege mooie herinneringen? Of is het ook het 'niets meer kunnen hebben' dat ik helemaal geen zin heb in nwe landen te ontdekken maar neig naar het 'veilige en bekende'?
Ik weet het zelf niet maar ervaar wel een druk dat/of het leuk gaat worden..
Goed, vanaf Hasselt gaan we de Maas afzakken; Dat is leuk rijden en idd ook weer herinneringen (Wat absoluut ook 2 kanten heeft, maar goed..)
De navigatie houdt op met me 'omsturen' als ik voor de derde keer op de dag moet tanken.. Sterker zelfs; Hij houdt overal mee op. Damn, had ik nu maar m'n oude peaklife gemonteerd maar dit is redelijkerwijs ook raar?
Het heeft absoluut invloed op mijn humeur en dat wordt er niet beter op als ik de weg niet meer kan vinden. De omgeving en de route is best mooi maar kan er niet van genieten?
Bij een stoplicht raak ik aan de babbel met een Fransman op een GTR1400 en hij geeft me aanwijzingen richting Bouillon. Bon, nu moet 't wel lukken. Daar aangekomen kijk ik dan wel wat ik moet/ga doen.
1 ding is zeker; Ik blijf er minimaal 2 nachten want heb 't op zich al best gehad.
Deze mindset wordt er niet beter op als ik merk dat de koplamp het niet meer doet. Ook het grootlicht doet het niet meer. Ik wil vanwege zichtbaarheid altijd met licht aan rijden en vind dit absoluut niet leuk. Ik beloof mezelf als ik dit niet- met zekerheid- kan fixen ik de vlgde dag weer naar huis ga; Dan maar niet.
Ik kom aan in Bouillon. Ik had verwacht dat ik met wat rondrijden wel een bordje 'camping' zou tegenkomen maar dit is niet het geval. Ik kan me de aanlooproute ook niet meer herinneren (2 jr. terug had ik het hele stadje niet eens gezien?) en rijd alle 4 kanten de stad uit maar geen camping.. zonder licht, en niemand weet waar de camping is, nee er is zelfs helemaal geen camping volgens de bewoners?
Het was vanaf de stad gezien ten westen van het fort.. meen ik me te herinneren, maar daar heb ik nu geen fuck aan. Ik stop bij een cafe en een super lieve bardame zoekt op haar telefoon en verteld de zwetende mij dat ik al aan de goede kant zit; Ik moet dezelfde richting aanhouden en dan kom ik er!
Super.. Bedank haar hartelijk en start de motor weer en na een paar minuten kom ik aan op de camping; Moe hongerig, al en nog steeds balend en.. de receptie is gesloten wegens ziekte. Een jongeman verteld me dat ik weer weg moet gaan.
Ik vertel dat dat geen optie is omdat ik op ben en de verlichting niet werkt.
Ik loop naar mensen waarvan ik de indruk krijg dat ze hier een vaste plek hebben en ze vinden ook dat ik prima kan gaan 'staan' en morgen of later kan 'inschrijven' (ander woord voor betalen).
Ik zet de tent op, mik alles naar binnen en neem me voor die kutmotor nu even te laten voor wat het is en morgen op gemak en meer concentratie naar de verlichting ga kijken.
De omgeving is mooi maar ik 'zie' het niet. (Los van 'alles' kan het iemand missen ook flink roet in het eten strooien bij dit soort dingen..0
Sowieso, Mij constante 'vluchten' in (vecht-)sport, bezigen met oude motoren wat niet altijd goed gaat, het rijden zelf.. Wat ook een vlucht is; Je wordt 'gedwongen' te focussen op de weg en het verkeer en zo even uit de rest van de wereld bent.
Waar ben ik de afgelopen 10 jaar nog mee bezig? En vooral waarom..? Als lichtpuntjes weer weggaan en duidelijk wordt gemaakt dat je deze niet weer moet opzoeken.. Hmm.
Goed.. ik voel dat ik trillerig ben als de mensen waarmee ik juist overleg had gehad me een kom pasta komen brengen omdat 'ik er hongerig uitzie'.
Ik vind dit super lief en dit zijn absoluut van die dingen waar ik – onderweg- energie uit haal.; De leuke mensen die je onderweg ontmoet. Ik heb altijd een soort noodpakket mee voor onderweg (zak nootjes en een vette worst) maar ze waren me net voor.
Maar zoals ik me nu voel zou ik een noodpakket-fles wodka meer op prijs stellen.
Wat ik van 2 jaar geleden vergeten ben is dat het sanitair op deze camping serieus- naast erg donker- 'traditioneel' slecht is. In Frankrijk hebben veel Municipal-campings wel een inhaalslag gemaakt. Er zijn er intussen best veel waar dit heel prima of 'normaal' geregeld is maar dit is serieus slecht.
Gelukkig doen de douches het ook niet zodat het totaalplaatje wel consequent is.
Bewust van het feit dat ik me door 'alles' vandaag prut voel en het wellicht 'nog gaat lukken' ga ik vroeg op bed.
Ik heb een redelijke nachtrust als ik er vroeg uit ben. Alles is fris en vooral stil en dat geeft me zelf ook kalmte. Ik sta buiten, bloot en besluit de rivier in te lopen. Het zijn geen forellen die er zwemmen maar ik zie wel kopvoorn en baars en zie een ijsvogeltje langsvliegen. De nevel dampt van de rivier om me heen.
De relatieve koelte aan mijn benen kalmeert me wat. Ik scharrel terug naar de tent, doet wat kleren aan en zet koffie en eet meegebrachte crackers met hazelnootpasta.
Normaal ontbijt ik nooit met zoetigheid, maar zit nu niet in mijn sportregime dus zowel mijn eiwitbehoefte als calorische behoefte kan wat naar beneden.
Op zich is ontbijt met 'iets' van suikers helemaal niet slecht; Je hersenen draaien op glucose en het helpt bij het opstarten van alles.
Ik heb een babbel met een Vlaming die 3 tenten verderop staat. Hij heeft een burn-out en verteld er veel over. De man moet duidelijk zijn ei kwijt en ik laat hem praten en maak koffie voor hem.
Daarna ga ik maar eens kijken wat er met de yammie aan de hand is. Zowel de verlichting als de navigatie werkt niet en wellicht is er een zekering gesprongen, want had ik niet de voeding van de navi niet op/aan het contact/verlichting geschakeld?
Deze zekering zelf is- volgens mijn meegebrachte spanningszoeker- heel maar.. het lijkt er op dat er wat gehobby't is aan de bedrading want de zekering 'er achter' die met deze in verbinding staat is wel stuk. Het plastic is bij 1 voetje gesmolten en hij lijkt scheef ik de houder gezeten te hebben?
Theorie 1- zo zit het al voordat ik de motor kocht; Er is iets mis in de bedrading waardoor hij is gesprongen.
Theorie 2; door langdurig slecht en steeds slechter contact maken oor inbranden is de weerstand groter geworden en-toevallig nu- de zekering gesprongen.
Ik vervang de zekering en alles- ook de navi- doet het weer. Gezien theorie 1 ben ik er nog niet gerust op, zou ook niet weten how-to verder bij zo'n oude kabelboom (kan op oog geen doorslijtplekken vinden) en neem me voor naar huis te gaan zodra het weer problemen geeft.
Ik had het er kort met de Vlaming over en hij zei dat zekeringen ook 'zomaar' kunnen springen en er niet altijd een oorzaak voor te vinden is. Maar goed, we zien wel.
Ik ga vandaag absoluut niet verder maar besluit het stadje in te lopen. Ik heb me laten vertellen dat het 10 minuten lopen is en een grote supermarkt over de brug rechtsaf is.
Het lopen langs de rivier is best leuk maar is meer een half uur/drie kwartier dan 10 minuten. Helemaal prima! Een stukje lopen is wellicht precies wat ik nu nodig heb!
Het is een leuk stadje, doch het fort bezoeken trekt me nu- tot mijn eigen verbazing- niet en wil vooral de super vinden. De gekregen aanwijzingen lijken niet helemaal te kloppen en moet 't een paar keer vragen maar vind de Colruit super.
Het is zo'n grote Franse super waar ze 'alles' wel hebben, het is er lekker koel en neem me voor op m'n gemak alles uit te checken.
Ik koop voer voor vanavond en locale biertjes. Het is ca. 30 graden als ik naar de camping terugloop waar ik het bier in een natte handdoek inpak en 'in de wind' zet. Door het verdampende water word het bier beter gekoeld dan dat ik 't in het niet-zo-koude riviertje zou dompelen.
Ik heb intussen een buurman gekregen. De auto heeft een NL-kenteken dus als hij terugkomt begroet ik hem maar.. het is een Engelsman! Hij heeft de auto in Nederland gehuurd.
Vanwege mijn gemoedstoestand heb ik een (te) ruime hoeveelheid bier gehaald en bied hem aan gerust bier te pakken als hij daar zin in heeft.
Hij neemt het aanbod aan maar verder is er niet veel interactie wat op zich ook heel prima is.
Wel heb ik later op de dag nog een babbel met de Vlaming; We hebben het over verschil in frietcultuur tussen onze landen. De friet-stoofvlees en hij noemt het over een locaal verschijnsel; Friet met 'zwarte pens' (Boudin noir). Ik ben altijd wel belangstellend naar locale hapjes en krijg haast trek als hij er over verteld..
Wat ik morgen van plan ben? Ja wel weg, hoewel ik hier nog wel een dagje zou kunnen uithouden?
Plan is beetje via Verdun richting Vogezen doch.. indien weer/nog steeds electrieke problemen gewoon naar huis..
De volgende dag ben ik erg vroeg wakker. Ik wil graag nog wat slapen gezien energie/concentratie en zo bij mij een zwak punt is maar het lukt niet. Ik doe het ding wat een man kan helpen ontspannen en in slaap vallen maar ook dit werkt nu niet.
Bon, dan maar koffie..
Later pak ik op m'n gemak het spul op, start de motor en het licht doet het. Ik heb op de kaart een lange weg gezien richting Verdun. Het is echter dorpje in-uit die niet op de kaart staan en daarom duurt deze etappe veel langer dan gedacht. Frankrijk is wel rustiek. Het is op zich best leuk rijden. Af en toe uitkijken voor bejaarden, vrouwen en andere bestuurders die beter niet kunnen besturen in het verkeer maar dat houd je bij de les.
Bij Verdun aangekomen besluit ik de Maas verder te volgen tot Neufchateau, en, afhankelijk hoe de reis verloopt, kijken of ik richting het oosten, vb St. Die de Vosges ga.
Het landschap onderweg is heel lieflijk en staat in schril contrast met de hel op aarde die het hier een grove 100 jaar geleden was. Het is raar.. Dood kleeft aan het landschap...
Hetzelfde, niet helemaal vergelijkbaar, maar misschien ook wel zijn de marktpleinen in de oude steden. Waar mensen leven, feesten en markten zijn, toeristen ronddwalen zijn het dezelfde plekken waar in vroeger tijden -vaak tamelijk gruwelijke- terechtstellingen en executies plaatsvonden en de straten werden gevuld met het gekrijs van de veroordeelde.
Intussen rijd ik door. Ook nu, onderweg heb ik twijfels.. Normaal boeit afstand me niet en kan het niet ver genoeg weg zijn maar.. als ik verder van huis rijdt en het gaat niet, krijg pech of wat dan ook ben ik ver weg?
Hoe komt dit? Ben ik zo uit 't lood dat de diesel niet operationeel is? De yammie rijdt fijn en moet zeggen dat ik met bepakking het surplus aan vermogen serieus geweldig vind.
Nu binnendoor tokkelend is het verbruik ook niet zo idioot als op de snelweg.
Ik rijd een stoffig dorpje langs de maas binnen als ik vind dat ik van mezelf best weer een keer mag eten.. (Moet ik mezelf echt serieus 'gunnen'??)
Ik parkeer de motor schuin tegenover een boulangerie. Vanwege de bepakking kan ik niet bij de opbokbeugelhandgreepdinges dus trek 'm aan de voetsteun op de bok wat op zich heel prima gaat.
Ik scan de omgeving en acht het hier veilig genoeg om mijn jas over de motor te mikken voordat ik naar de boulangerie loop.
Als ik de bakkerij nader hoor ik geschreeuw .. in het Duits?
Jemig als Duitser in Frankrijk, zeker in deze omgeving moet je je wel een beetje koest houden toch?
Nieuwschierig loop ik naar binnen en zie een agressief-schreeuwende Duitser met vuisten op de toonbank slaan met aan de andere kant van de toonbank een bange jongedame die erg haar best doet zich groot te houden met haar vader(?).
Ik loop naar de man toe en vraag in het Duits wat het probleem is. Hij draait kwaad naar me toe en wil met rechts naar me uithalen, of wil er mee dreigen als ik uit reflex handel en hem met een 'voorhand directe' (Met linkerhand recht naar voren stoot) voor ben.
Hij gaat direct neer en zijn hoofd klap met een haast zorgwekkende klap tegen de tegelvloer.
Dat hij neergaat had ik wel voorzien maar.. er is iets in me dat het jammer vind? Het is nu al 'over'?
But now it seems, i'm just a stranger to myself.
And all the things i sometimes do, it isn't me, but someone else?
(B. Dickinson)
Ik probeer de beide mensen te kalmeren en vraag de handen van de jongedame die ik trillend in handen krijg.. Ik wordt emotioneel bedankt als de man me plots vraag mee te komen de deur door.
'Kwiek Kwiek'. Wat beduusd volg ik hem als hij de deur achter ons dichtdoet en zegt 'Ssst.. Gendarmes' en terug loopt.
Okay, ik houd me koest en kan in m'n matige Frans het gesprek volgen.. Er word verteld dat de Duitser zich agressief gedroeg, iemand binnenkwam en hem uitschakelde en wegging ('partir').
Het word rustig en ik bemerk een duidelijke pijn in een middenhandsbeentje. Ik word weer opgehaald door 'pa' en we babbelen nog wat na terwijl ondertussen binnenkomende klanten geholpen worden.
Ik mag een belegd broodje en drinken uitzoeken en.. hoef niets te betalen? Ik neem afscheid van deze lieve mensen, eet bij de motor mijn lunch en rijd verder.
Vanaf dit punt schiet het op de kaart wat meer op.. ik besluit dat te gekke geweldige wat je meegemaakt moet hebben Motordinges La Mouche in Clerjus op te zoeken..
De navigatie 'pakt' het adres niet maar als ik in het plaatsje aankom zal ik 't vast wel vinden, toch?
Enig bedenksel is of't wellicht aanwezige gebral een probleem voor mijn nachtrust gaat zijn- die ik wat meer nodig heb dan normale mensen-.
In de Vogezische omgeving is het wat groener en bebost en kan op tijd in de ankers voor een geitebergbokbeest die snapt dat hij van rechts komt en de weg op loopt. Okay, prima idee om hier wat kalmer aan te doen en.. hoe zouden ze smaken?
Intussen valt me op dat de yammie stationair wat lager en onregelmatig gaat lopen als dit vb. voor een stoplicht wat langer nodig is.. Misschien de benzine bij dat old-school rustieke benzinestation of wordt de accu onvoldoende bijgeladen? Ik kan het eens proberen als het weer gebeurd om het licht uit te doen en kijken of dat verschil geeft. Beetje onrust geeft het me wel..
Goed, ik ben ook moe, merk dat ik moeite heb met het inschatten/anticiperen van bochten en de gravillons me onzeker maken. Het doet me ook denken aan de crash die ik in Roemenië heb gemaakt toen de jawa onder me vandaan gleed door een subtiel zandspoor, en letterlijk een diepe indruk op me maakte.
Alles bij elkaar weer de bevestiging dat ik per dag kortere stukken moet doen? Waarom lukt het me niet? Waarom 'mag' ik niet eerder stoppen? Waarom 'mag' ik niet rusten en ontspannen? Nu hoor ik de stem van een boksbabe; 'Waarom ben je altijd zo streng voor jezelf?'.
Ca. 16 uur kom ik aan, na de aanwijzingen van een localo want het is buiten het dorp en 1 bordje wijst naar een T-splitsing.. doe incheckdingen, wordt wegwijs gemaakt en zoek een plek op het kampeerveldje waar ca. 5 tenten staan. Het veldje is op wat afstand van de herberg/kroeggedeelte en dat vind ik wel fijn. Ik trek andere kleren en mijn flip-flops aan en doe inspectiedinges aan de motor. Het peilglaasje van de yammie laat zien dat het oliepeil flink is gezakt en vul een halve liter bij. De bandenspanning is voor/achter in orde maar damn, wat is de voorband al aan het cuppen?
Ik besluit even te liggen en wat rust te pakken voor ik sociaaldingen ga doen. Ik merk dat mijn lijf wat trilt en mijn ogen tranen als ik me probeer te ontspannen. Vreemd, ik 'voel' geen stress of zo?
Intussen wel bedenksels; Slovenië 'waar het leuk gaat zijn' is – rekening houden met verkeer- nog zeker 2 stops (dagen) weg. Ga ik daar zin in hebben? Ook met een nare ervaring met de Oostenrijkse politie een paar jaar geleden nog in het hoofd ('Dein Nummerschild ist schmutzig, das kostet ihr 200 euro'.)..hmmweh, ga er nog even over denken.. Ook een beetje wat het qua hitte gaat doen in die contreien.
Er is geen supermarkt in de buurt. De uitbater maakt er handig gebruik van om eten aan te bieden maar vraagt er ook wel serieus geld voor. Moet op zich kunnen maar wel handig om te weten.
Er zijn bijna uitsluitend Nederlanders en de sfeer is open en gemoedelijk, al is degene naast me wel erg opdringerig over ducati, zijn ducati's en de foto's ervan die ik moet bekijken over hoe speciaal, zeldzaam en bijzonder zijn motoren zijn.
Ik drink cola light. Gisteren heb ik best veel bier gehad en doe even een alcoholstop. Ik wil er ook even 'bij' blijven of zo.
Sommige mensen kunnen slecht tegen drank en worden vervelend.. Nou ja, ik weet niet of het aan drank lag maar een groepje van 3 motorrijders van een merk wat vooral herrie moet maken incluus leren vestjes met 'coole' opdruk zorgen er voor dat ik me plaatsvervangend schaam.
(Disclaimer, niet alle harley-rijders zijn klojo's, er zitten ook hele leuke/normale mensen tussen)
Op het terrein, ca 15-20 meter van de bar/uithangterrasgebeuren is een klein zwembadje waar een vrouw in vertoefd.
Op zich heel prima en moet gewoon kunnen. Doch de klojo in questie vind het nodig om er constant toespelingen op te maken en zich erg puberaal gedraagt om aandacht te krijgen en 'cool' te doen?
Als ze zich beweegt; 'Oh nu gaat het gebeuren' etc..
Niet dat ik zo overdreven vrouwvriendelijk ben. Ik heb de afgelopen 40 jaar een tamelijk negatief vrouwbeeld opgebouwd maar vind dit serieus stom en waarom corrigeert de waard hem niet?
Dus ik, uit ergernis en het voorgenoemde ding als hij weer begint; 'Nu gaat WAT gebeuren?'
Ik spreek hem aan op zijn gedrag en stel voor dat hij zich een beetje gaat gedragen. Dit is serieus geen acceptabel gedrag.
'Jij wil mij vertellen hoe ik me moet gedragen?
-Ja dat hoor je toch? Ben je doof?
Vanaf dat moment voel ik me 'spiked'.
Er is wat gemor wie ik wel denk wie ik ben (Degene die jou op je gedrag aanspreekt, dat hoor je toch?..)en of ik wel zie dat ze met z'n 3-en zijn?
Hmm los van de theorie als ik het alfa'tje uitschakel, wat de andere 2 doen maar ik kan me er geen zorgen over maken..
Als alfa'tje zegt dat hij 'eens naar haar toe zal gaan om'. laat ik m'n slippers van mijn voeten glijden ten serieus teken dat/want ik ben er wel klaar mee, maar omstanders komen naar me toe, willen me tegenhouden en proberen me te kalmeren dat 't allemaal wel meevalt.. De klojo in kwestie bedenkt zich en gaat naar de WC..
Even later loop ik wel naar de dame toe en zij verontschuldigt zich?? Ik leg haar uit dat zij NIET verantwoordelijk is voor zijn gedrag, en ik me ervoor schaam.. Ik bied mijn aanwezigheid/gezelschap aan als ze dat wil en zij gaat uit bad. Later op de avond heb ik nog een leuke babbel met haar en 2 andere motormiepen die aanwezig zijn..
Ik ben kalm maar mijn adrenalinegehalte blijft desondanks merkbaar hoog.
(Damn, is Sammie vrouwvriendelijk aan het doen? Checkt pols..
)
Intussen kijk ik op de kaart.. ben nu hier.. route zou richting Colmar-Friedrichshafen zijn en schijnt er erg druk te zijn.. Samen met hitte waarschuwing. Dit samen met een nare herinnering eerder genoemd.. heb ik hier wel zin in? Nog 2 stops minimaal voor ik 'er' ben?
Hoeveel lol en ontspanning heb ik de afgelopen dagen gehad? Ik moet eens heel erg nadenken.. Pijntechnisch gaat het ook niet zo lekker en dat heeft stiekum ook wel invloed op me.
Ook het ding; verder weg als het mis gaat/niet leuk is..Raar soort vakantiestress... edit dit bovenstaande wel/niet posten?
Goed, ochtend, gezamelijk ontbijtding.. er is koffie.. best gezellig hier maar ik ben in gedachten.. kappen en opgeven en damn of? Als ik de tent en alle zooi in de volle zon oppak, me herinner dat de yammie stationair slechter gaat lopen.. wat en hoe gaat zich dit ontwikkelen?
Geeft me dit stress? Ja.. Zie ik etappe door Oostenrijk zitten? Nee!
Voel ik me een ongeleid projectiel? Eh...Neej.. deze opvolgende dingen zijn toeval.. of zo.. denk ik..
Fuck it.. vlgd jaar beter?
Ik heb geen zin in hitte-etappe's, nare politie, meer gezeur met de motor die niet 100% loopt en..ik weet het niet? Als ik maar even de weg kwijt ben of iets niet kan vinden zit ik meteen in de stress? Hoe deed ik dat eerder?
Goed, dan maar terug..Misschien een hotel/pensionnetje pakken..
Ik rijd en het gaat op zich wel goed. Bij een onbemand tankstation wil de automaat mijn bankpas niet pakken als er een Fransman aankomt op een Triumph nogwattes die mijn benzine betaald wat ik contant aan hem geef. Het plan is richting Arlon, nou daar woont hij en hij weet de weg.
Bon, ik rijd achter hem aan. We gaan over kleine kronkelweggetjes en het is vast lief bedoeld maar.. soms wil je gewoon ergens heen?
In Arlon nemen we afscheid. Hij zegt dat hij zijn telefoon een route laat uitzoeken en dat 't iedere keer weer anders is. Zijn vrouw wacht thuis op hem en ze heeft de sleutels niet(?) dus moet vlug weg.
Goed, ik rijd verder. Tikje zadelpijn, eens kijken of ik iets kan vinden.. Ik rijd weer richting de Maas en bij Aywaille probeer ik een kamer te regelen in een hotel. Maar het personeel heeft het veel te druk verkering met elkaar te hebben, ik heb geen geduld en het is warm met jas aan duss. fuck ik ga wel weer.. Eerst maar riching Luik en daar de snelweg op is het plan..
In Luik aangekomen.. is de snelweg doodleuk afgezet?
Het -vele- verkeer wordt door de binnenstad geleid, je moet hier bekend zijn om het te snappen (de navi snapt het ook niet) duss ik ben hier ruim een uur bezig?
Als ik de stad uit ben op iets wat op een snelweg lijkt ben ik van plan bij zo'n groot snelweghotelketendinges te stoppen maar.. die zijn er niet meer? Ik ben geen enkele tegengekomen?
Ik ben bijna bij Eindhoven als er 2 dingen gebeuren;
Het koelt serieus af en er zijn wat buitjes. Ik merk dat ik direct kalmer en rustiger word van de koelte. Ik heb geen zadelpijn meer en voel me op zich redelijk ondanks dat ik sinds de ochtend niets meer gegeten heb, en het nu begint te schemeren.
Het geeft me de gedachte, indien vlgd jaar weer.. misschien later in het seizoen? Ga ik dit nog wel een keer proberen? Ik weet het nu echt niet.
Ik wil naar huis, mis deze jongen,
Ik wil de ring weer in, ik voel me vet & traag..
als ik thuis ben stap ik af, toch wel wat stram, loop naar binnen en doe mijn natte motorkleding uit als ik merk dat mijn ogen tranen.. ik kijk naar mijn handen en ze trillen.. Hmm.. Laat de motor met bagage wat het is.. eerst koud douchen, kalmeren, en verstand zegt dat ik moet eten..
Morgen stap voor stap weer verder..
Jemig maar benzine en hoe bepakking er op krijgen en.. en.. Nou ja, bepakking er op krijgen ging eigenlijk best..
Ik vroeg me wel af hoe de 240 kg. Zware motor met bepakking nog wat te hanteren zou zijn maar, na wat voorzichtige rotonde's en op/afritten gaat dit eigenlijk heel prima?
Ik denk zelfs beter omdat het relatieve gewichtsverschil kleiner is dan dat als ik dezelfde troep op een jawa of enfield frut?
Okay, dus voor het eerst op pad met een heuse nieuwerwetsch motorrijwiel (1988) met volautomatische electrieke startknop! Als dat maar blijft werken!
En er is nog een factor; Meer als ooit tevoren heb ik twijfel.. Ik verlang best erg naar dat het 'mooi en leuk' moet worden.. natuur, bergen, mooie plekjes etc en aan de andere kant..
Geen zin? Geen puf? Wel onzekerheid? Ik ben uit het lood geslagen van de kleinste tegenslag op wat voor gebied dan ook?
Vanwege een flinke schouderblessure kan ik nu even niet meer sporten anders zou 'k dat als excuus gebruiken (net als vorig jaar?) om thuis te blijven.
Het heeft ook voordelen, nu kan mijn zwevende rib ook wat 'doorherstellen'. (Gooi het gas maar open' zei ik tegen degene tegenover me.. fuck..
) en hetzelfde gaat voor m'n rechterpols.Goed, ik vertrek, het is prima reisweer en de tank zit vol. Nu wil ik ook gebruik maken van deze grote motor en pak de snelweg maar.. omgeving Arnhem kom ik in de file en.. nou ja dat schiet niet op. Maar het heeft ook wel wat gezelligs of zo? Zwaaiende koters op achterbanken en als we even stilstaan merk ik dat een koplamp van de auto achter me het niet doet.
Ik stap af, loop naar de -wat verschrikt kijkende- bestuurder en zeg; “je linker koplamp doet het niet!'
Maar wageffe..
..is Franse auto..
Ik loop weer naar voren, geef een tik op de koplamp, loop terug en zeg; 'Je koplamp doet het weer'!' en loop weer naar m'n motor. Het verkeer komt juist weer wat tot leven.
Als de file oplost en het weer opschiet is er een ander ding wat ook opschiet; De benzinemeter? Damn ik wist wel dat deze motor niet zuinig is en de bepakking zal er gerust ook een oorzaak in hebben maar kijk op een parkeerplaats toch of hij niet-weer- aan het lekken is uit een vlotterbak (Ik heb na aanschaf van de motor veel moeten doen en frutten om de naalden goed te laten afsluiten. Dit was niet opgelost met alleen de naalden/zittingen te vervangen. Ik vind 't nog steeds spannend of het allemaal wel dicht blijft.. en deze motor heeft 4 sets van deze?)
Een ander onderweg-ontdekding is dat mijn nieuwe Motorflo-navigatie meteen afsluit zodra ik het contact af zet. Er zit dus geen accu in of deze werkt niet. Ik neem me voor om na thuiskomst de verkoper er eens over contacteren.
Een ander vreemd ding is dat 'hij' me over Venlo wil blijven sturen; ook als ik al in Hasselt (BE) ben.
Goed, op deze motor zou ik makkelijk een mooie camping in Bouillon moeten bereiken. Het is een mooi plekje en heb er goede herinneringen aan.
Is dat wat me ook weer naar Slovenië trekt? Vanwege mooie herinneringen? Of is het ook het 'niets meer kunnen hebben' dat ik helemaal geen zin heb in nwe landen te ontdekken maar neig naar het 'veilige en bekende'?
Ik weet het zelf niet maar ervaar wel een druk dat/of het leuk gaat worden..
Goed, vanaf Hasselt gaan we de Maas afzakken; Dat is leuk rijden en idd ook weer herinneringen (Wat absoluut ook 2 kanten heeft, maar goed..)
De navigatie houdt op met me 'omsturen' als ik voor de derde keer op de dag moet tanken.. Sterker zelfs; Hij houdt overal mee op. Damn, had ik nu maar m'n oude peaklife gemonteerd maar dit is redelijkerwijs ook raar?
Het heeft absoluut invloed op mijn humeur en dat wordt er niet beter op als ik de weg niet meer kan vinden. De omgeving en de route is best mooi maar kan er niet van genieten?
Bij een stoplicht raak ik aan de babbel met een Fransman op een GTR1400 en hij geeft me aanwijzingen richting Bouillon. Bon, nu moet 't wel lukken. Daar aangekomen kijk ik dan wel wat ik moet/ga doen.
1 ding is zeker; Ik blijf er minimaal 2 nachten want heb 't op zich al best gehad.
Deze mindset wordt er niet beter op als ik merk dat de koplamp het niet meer doet. Ook het grootlicht doet het niet meer. Ik wil vanwege zichtbaarheid altijd met licht aan rijden en vind dit absoluut niet leuk. Ik beloof mezelf als ik dit niet- met zekerheid- kan fixen ik de vlgde dag weer naar huis ga; Dan maar niet.
Ik kom aan in Bouillon. Ik had verwacht dat ik met wat rondrijden wel een bordje 'camping' zou tegenkomen maar dit is niet het geval. Ik kan me de aanlooproute ook niet meer herinneren (2 jr. terug had ik het hele stadje niet eens gezien?) en rijd alle 4 kanten de stad uit maar geen camping.. zonder licht, en niemand weet waar de camping is, nee er is zelfs helemaal geen camping volgens de bewoners?
Het was vanaf de stad gezien ten westen van het fort.. meen ik me te herinneren, maar daar heb ik nu geen fuck aan. Ik stop bij een cafe en een super lieve bardame zoekt op haar telefoon en verteld de zwetende mij dat ik al aan de goede kant zit; Ik moet dezelfde richting aanhouden en dan kom ik er!
Super.. Bedank haar hartelijk en start de motor weer en na een paar minuten kom ik aan op de camping; Moe hongerig, al en nog steeds balend en.. de receptie is gesloten wegens ziekte. Een jongeman verteld me dat ik weer weg moet gaan.
Ik vertel dat dat geen optie is omdat ik op ben en de verlichting niet werkt.
Ik loop naar mensen waarvan ik de indruk krijg dat ze hier een vaste plek hebben en ze vinden ook dat ik prima kan gaan 'staan' en morgen of later kan 'inschrijven' (ander woord voor betalen).
Ik zet de tent op, mik alles naar binnen en neem me voor die kutmotor nu even te laten voor wat het is en morgen op gemak en meer concentratie naar de verlichting ga kijken.
De omgeving is mooi maar ik 'zie' het niet. (Los van 'alles' kan het iemand missen ook flink roet in het eten strooien bij dit soort dingen..0
Sowieso, Mij constante 'vluchten' in (vecht-)sport, bezigen met oude motoren wat niet altijd goed gaat, het rijden zelf.. Wat ook een vlucht is; Je wordt 'gedwongen' te focussen op de weg en het verkeer en zo even uit de rest van de wereld bent.
Waar ben ik de afgelopen 10 jaar nog mee bezig? En vooral waarom..? Als lichtpuntjes weer weggaan en duidelijk wordt gemaakt dat je deze niet weer moet opzoeken.. Hmm.
Goed.. ik voel dat ik trillerig ben als de mensen waarmee ik juist overleg had gehad me een kom pasta komen brengen omdat 'ik er hongerig uitzie'.
Ik vind dit super lief en dit zijn absoluut van die dingen waar ik – onderweg- energie uit haal.; De leuke mensen die je onderweg ontmoet. Ik heb altijd een soort noodpakket mee voor onderweg (zak nootjes en een vette worst) maar ze waren me net voor.
Maar zoals ik me nu voel zou ik een noodpakket-fles wodka meer op prijs stellen.
Wat ik van 2 jaar geleden vergeten ben is dat het sanitair op deze camping serieus- naast erg donker- 'traditioneel' slecht is. In Frankrijk hebben veel Municipal-campings wel een inhaalslag gemaakt. Er zijn er intussen best veel waar dit heel prima of 'normaal' geregeld is maar dit is serieus slecht.
Gelukkig doen de douches het ook niet zodat het totaalplaatje wel consequent is.
Bewust van het feit dat ik me door 'alles' vandaag prut voel en het wellicht 'nog gaat lukken' ga ik vroeg op bed.
Ik heb een redelijke nachtrust als ik er vroeg uit ben. Alles is fris en vooral stil en dat geeft me zelf ook kalmte. Ik sta buiten, bloot en besluit de rivier in te lopen. Het zijn geen forellen die er zwemmen maar ik zie wel kopvoorn en baars en zie een ijsvogeltje langsvliegen. De nevel dampt van de rivier om me heen.
De relatieve koelte aan mijn benen kalmeert me wat. Ik scharrel terug naar de tent, doet wat kleren aan en zet koffie en eet meegebrachte crackers met hazelnootpasta.
Normaal ontbijt ik nooit met zoetigheid, maar zit nu niet in mijn sportregime dus zowel mijn eiwitbehoefte als calorische behoefte kan wat naar beneden.
Op zich is ontbijt met 'iets' van suikers helemaal niet slecht; Je hersenen draaien op glucose en het helpt bij het opstarten van alles.
Ik heb een babbel met een Vlaming die 3 tenten verderop staat. Hij heeft een burn-out en verteld er veel over. De man moet duidelijk zijn ei kwijt en ik laat hem praten en maak koffie voor hem.
Daarna ga ik maar eens kijken wat er met de yammie aan de hand is. Zowel de verlichting als de navigatie werkt niet en wellicht is er een zekering gesprongen, want had ik niet de voeding van de navi niet op/aan het contact/verlichting geschakeld?
Deze zekering zelf is- volgens mijn meegebrachte spanningszoeker- heel maar.. het lijkt er op dat er wat gehobby't is aan de bedrading want de zekering 'er achter' die met deze in verbinding staat is wel stuk. Het plastic is bij 1 voetje gesmolten en hij lijkt scheef ik de houder gezeten te hebben?
Theorie 1- zo zit het al voordat ik de motor kocht; Er is iets mis in de bedrading waardoor hij is gesprongen.
Theorie 2; door langdurig slecht en steeds slechter contact maken oor inbranden is de weerstand groter geworden en-toevallig nu- de zekering gesprongen.
Ik vervang de zekering en alles- ook de navi- doet het weer. Gezien theorie 1 ben ik er nog niet gerust op, zou ook niet weten how-to verder bij zo'n oude kabelboom (kan op oog geen doorslijtplekken vinden) en neem me voor naar huis te gaan zodra het weer problemen geeft.
Ik had het er kort met de Vlaming over en hij zei dat zekeringen ook 'zomaar' kunnen springen en er niet altijd een oorzaak voor te vinden is. Maar goed, we zien wel.
Ik ga vandaag absoluut niet verder maar besluit het stadje in te lopen. Ik heb me laten vertellen dat het 10 minuten lopen is en een grote supermarkt over de brug rechtsaf is.
Het lopen langs de rivier is best leuk maar is meer een half uur/drie kwartier dan 10 minuten. Helemaal prima! Een stukje lopen is wellicht precies wat ik nu nodig heb!
Het is een leuk stadje, doch het fort bezoeken trekt me nu- tot mijn eigen verbazing- niet en wil vooral de super vinden. De gekregen aanwijzingen lijken niet helemaal te kloppen en moet 't een paar keer vragen maar vind de Colruit super.
Het is zo'n grote Franse super waar ze 'alles' wel hebben, het is er lekker koel en neem me voor op m'n gemak alles uit te checken.
Ik koop voer voor vanavond en locale biertjes. Het is ca. 30 graden als ik naar de camping terugloop waar ik het bier in een natte handdoek inpak en 'in de wind' zet. Door het verdampende water word het bier beter gekoeld dan dat ik 't in het niet-zo-koude riviertje zou dompelen.
Ik heb intussen een buurman gekregen. De auto heeft een NL-kenteken dus als hij terugkomt begroet ik hem maar.. het is een Engelsman! Hij heeft de auto in Nederland gehuurd.
Vanwege mijn gemoedstoestand heb ik een (te) ruime hoeveelheid bier gehaald en bied hem aan gerust bier te pakken als hij daar zin in heeft.
Hij neemt het aanbod aan maar verder is er niet veel interactie wat op zich ook heel prima is.
Wel heb ik later op de dag nog een babbel met de Vlaming; We hebben het over verschil in frietcultuur tussen onze landen. De friet-stoofvlees en hij noemt het over een locaal verschijnsel; Friet met 'zwarte pens' (Boudin noir). Ik ben altijd wel belangstellend naar locale hapjes en krijg haast trek als hij er over verteld..
Wat ik morgen van plan ben? Ja wel weg, hoewel ik hier nog wel een dagje zou kunnen uithouden?
Plan is beetje via Verdun richting Vogezen doch.. indien weer/nog steeds electrieke problemen gewoon naar huis..
De volgende dag ben ik erg vroeg wakker. Ik wil graag nog wat slapen gezien energie/concentratie en zo bij mij een zwak punt is maar het lukt niet. Ik doe het ding wat een man kan helpen ontspannen en in slaap vallen maar ook dit werkt nu niet.
Bon, dan maar koffie..
Later pak ik op m'n gemak het spul op, start de motor en het licht doet het. Ik heb op de kaart een lange weg gezien richting Verdun. Het is echter dorpje in-uit die niet op de kaart staan en daarom duurt deze etappe veel langer dan gedacht. Frankrijk is wel rustiek. Het is op zich best leuk rijden. Af en toe uitkijken voor bejaarden, vrouwen en andere bestuurders die beter niet kunnen besturen in het verkeer maar dat houd je bij de les.
Bij Verdun aangekomen besluit ik de Maas verder te volgen tot Neufchateau, en, afhankelijk hoe de reis verloopt, kijken of ik richting het oosten, vb St. Die de Vosges ga.
Het landschap onderweg is heel lieflijk en staat in schril contrast met de hel op aarde die het hier een grove 100 jaar geleden was. Het is raar.. Dood kleeft aan het landschap...
Hetzelfde, niet helemaal vergelijkbaar, maar misschien ook wel zijn de marktpleinen in de oude steden. Waar mensen leven, feesten en markten zijn, toeristen ronddwalen zijn het dezelfde plekken waar in vroeger tijden -vaak tamelijk gruwelijke- terechtstellingen en executies plaatsvonden en de straten werden gevuld met het gekrijs van de veroordeelde.
Intussen rijd ik door. Ook nu, onderweg heb ik twijfels.. Normaal boeit afstand me niet en kan het niet ver genoeg weg zijn maar.. als ik verder van huis rijdt en het gaat niet, krijg pech of wat dan ook ben ik ver weg?
Hoe komt dit? Ben ik zo uit 't lood dat de diesel niet operationeel is? De yammie rijdt fijn en moet zeggen dat ik met bepakking het surplus aan vermogen serieus geweldig vind.
Nu binnendoor tokkelend is het verbruik ook niet zo idioot als op de snelweg.
Ik rijd een stoffig dorpje langs de maas binnen als ik vind dat ik van mezelf best weer een keer mag eten.. (Moet ik mezelf echt serieus 'gunnen'??)
Ik parkeer de motor schuin tegenover een boulangerie. Vanwege de bepakking kan ik niet bij de opbokbeugelhandgreepdinges dus trek 'm aan de voetsteun op de bok wat op zich heel prima gaat.
Ik scan de omgeving en acht het hier veilig genoeg om mijn jas over de motor te mikken voordat ik naar de boulangerie loop.
Als ik de bakkerij nader hoor ik geschreeuw .. in het Duits?
Jemig als Duitser in Frankrijk, zeker in deze omgeving moet je je wel een beetje koest houden toch?
Nieuwschierig loop ik naar binnen en zie een agressief-schreeuwende Duitser met vuisten op de toonbank slaan met aan de andere kant van de toonbank een bange jongedame die erg haar best doet zich groot te houden met haar vader(?).
Ik loop naar de man toe en vraag in het Duits wat het probleem is. Hij draait kwaad naar me toe en wil met rechts naar me uithalen, of wil er mee dreigen als ik uit reflex handel en hem met een 'voorhand directe' (Met linkerhand recht naar voren stoot) voor ben.
Hij gaat direct neer en zijn hoofd klap met een haast zorgwekkende klap tegen de tegelvloer.
Dat hij neergaat had ik wel voorzien maar.. er is iets in me dat het jammer vind? Het is nu al 'over'?
But now it seems, i'm just a stranger to myself.
And all the things i sometimes do, it isn't me, but someone else?
(B. Dickinson)
Ik probeer de beide mensen te kalmeren en vraag de handen van de jongedame die ik trillend in handen krijg.. Ik wordt emotioneel bedankt als de man me plots vraag mee te komen de deur door.
'Kwiek Kwiek'. Wat beduusd volg ik hem als hij de deur achter ons dichtdoet en zegt 'Ssst.. Gendarmes' en terug loopt.
Okay, ik houd me koest en kan in m'n matige Frans het gesprek volgen.. Er word verteld dat de Duitser zich agressief gedroeg, iemand binnenkwam en hem uitschakelde en wegging ('partir').
Het word rustig en ik bemerk een duidelijke pijn in een middenhandsbeentje. Ik word weer opgehaald door 'pa' en we babbelen nog wat na terwijl ondertussen binnenkomende klanten geholpen worden.
Ik mag een belegd broodje en drinken uitzoeken en.. hoef niets te betalen? Ik neem afscheid van deze lieve mensen, eet bij de motor mijn lunch en rijd verder.
Vanaf dit punt schiet het op de kaart wat meer op.. ik besluit dat te gekke geweldige wat je meegemaakt moet hebben Motordinges La Mouche in Clerjus op te zoeken..
De navigatie 'pakt' het adres niet maar als ik in het plaatsje aankom zal ik 't vast wel vinden, toch?
Enig bedenksel is of't wellicht aanwezige gebral een probleem voor mijn nachtrust gaat zijn- die ik wat meer nodig heb dan normale mensen-.
In de Vogezische omgeving is het wat groener en bebost en kan op tijd in de ankers voor een geitebergbokbeest die snapt dat hij van rechts komt en de weg op loopt. Okay, prima idee om hier wat kalmer aan te doen en.. hoe zouden ze smaken?
Intussen valt me op dat de yammie stationair wat lager en onregelmatig gaat lopen als dit vb. voor een stoplicht wat langer nodig is.. Misschien de benzine bij dat old-school rustieke benzinestation of wordt de accu onvoldoende bijgeladen? Ik kan het eens proberen als het weer gebeurd om het licht uit te doen en kijken of dat verschil geeft. Beetje onrust geeft het me wel..
Goed, ik ben ook moe, merk dat ik moeite heb met het inschatten/anticiperen van bochten en de gravillons me onzeker maken. Het doet me ook denken aan de crash die ik in Roemenië heb gemaakt toen de jawa onder me vandaan gleed door een subtiel zandspoor, en letterlijk een diepe indruk op me maakte.
Alles bij elkaar weer de bevestiging dat ik per dag kortere stukken moet doen? Waarom lukt het me niet? Waarom 'mag' ik niet eerder stoppen? Waarom 'mag' ik niet rusten en ontspannen? Nu hoor ik de stem van een boksbabe; 'Waarom ben je altijd zo streng voor jezelf?'.
Ca. 16 uur kom ik aan, na de aanwijzingen van een localo want het is buiten het dorp en 1 bordje wijst naar een T-splitsing.. doe incheckdingen, wordt wegwijs gemaakt en zoek een plek op het kampeerveldje waar ca. 5 tenten staan. Het veldje is op wat afstand van de herberg/kroeggedeelte en dat vind ik wel fijn. Ik trek andere kleren en mijn flip-flops aan en doe inspectiedinges aan de motor. Het peilglaasje van de yammie laat zien dat het oliepeil flink is gezakt en vul een halve liter bij. De bandenspanning is voor/achter in orde maar damn, wat is de voorband al aan het cuppen?
Ik besluit even te liggen en wat rust te pakken voor ik sociaaldingen ga doen. Ik merk dat mijn lijf wat trilt en mijn ogen tranen als ik me probeer te ontspannen. Vreemd, ik 'voel' geen stress of zo?
Intussen wel bedenksels; Slovenië 'waar het leuk gaat zijn' is – rekening houden met verkeer- nog zeker 2 stops (dagen) weg. Ga ik daar zin in hebben? Ook met een nare ervaring met de Oostenrijkse politie een paar jaar geleden nog in het hoofd ('Dein Nummerschild ist schmutzig, das kostet ihr 200 euro'.)..hmmweh, ga er nog even over denken.. Ook een beetje wat het qua hitte gaat doen in die contreien.
Er is geen supermarkt in de buurt. De uitbater maakt er handig gebruik van om eten aan te bieden maar vraagt er ook wel serieus geld voor. Moet op zich kunnen maar wel handig om te weten.
Er zijn bijna uitsluitend Nederlanders en de sfeer is open en gemoedelijk, al is degene naast me wel erg opdringerig over ducati, zijn ducati's en de foto's ervan die ik moet bekijken over hoe speciaal, zeldzaam en bijzonder zijn motoren zijn.
Ik drink cola light. Gisteren heb ik best veel bier gehad en doe even een alcoholstop. Ik wil er ook even 'bij' blijven of zo.
Sommige mensen kunnen slecht tegen drank en worden vervelend.. Nou ja, ik weet niet of het aan drank lag maar een groepje van 3 motorrijders van een merk wat vooral herrie moet maken incluus leren vestjes met 'coole' opdruk zorgen er voor dat ik me plaatsvervangend schaam.
(Disclaimer, niet alle harley-rijders zijn klojo's, er zitten ook hele leuke/normale mensen tussen)
Op het terrein, ca 15-20 meter van de bar/uithangterrasgebeuren is een klein zwembadje waar een vrouw in vertoefd.
Op zich heel prima en moet gewoon kunnen. Doch de klojo in questie vind het nodig om er constant toespelingen op te maken en zich erg puberaal gedraagt om aandacht te krijgen en 'cool' te doen?
Als ze zich beweegt; 'Oh nu gaat het gebeuren' etc..
Niet dat ik zo overdreven vrouwvriendelijk ben. Ik heb de afgelopen 40 jaar een tamelijk negatief vrouwbeeld opgebouwd maar vind dit serieus stom en waarom corrigeert de waard hem niet?
Dus ik, uit ergernis en het voorgenoemde ding als hij weer begint; 'Nu gaat WAT gebeuren?'
Ik spreek hem aan op zijn gedrag en stel voor dat hij zich een beetje gaat gedragen. Dit is serieus geen acceptabel gedrag.
'Jij wil mij vertellen hoe ik me moet gedragen?
-Ja dat hoor je toch? Ben je doof?
Vanaf dat moment voel ik me 'spiked'.
Er is wat gemor wie ik wel denk wie ik ben (Degene die jou op je gedrag aanspreekt, dat hoor je toch?..)en of ik wel zie dat ze met z'n 3-en zijn?
Hmm los van de theorie als ik het alfa'tje uitschakel, wat de andere 2 doen maar ik kan me er geen zorgen over maken..
Als alfa'tje zegt dat hij 'eens naar haar toe zal gaan om'. laat ik m'n slippers van mijn voeten glijden ten serieus teken dat/want ik ben er wel klaar mee, maar omstanders komen naar me toe, willen me tegenhouden en proberen me te kalmeren dat 't allemaal wel meevalt.. De klojo in kwestie bedenkt zich en gaat naar de WC..
Even later loop ik wel naar de dame toe en zij verontschuldigt zich?? Ik leg haar uit dat zij NIET verantwoordelijk is voor zijn gedrag, en ik me ervoor schaam.. Ik bied mijn aanwezigheid/gezelschap aan als ze dat wil en zij gaat uit bad. Later op de avond heb ik nog een leuke babbel met haar en 2 andere motormiepen die aanwezig zijn..
Ik ben kalm maar mijn adrenalinegehalte blijft desondanks merkbaar hoog.
(Damn, is Sammie vrouwvriendelijk aan het doen? Checkt pols..
)Intussen kijk ik op de kaart.. ben nu hier.. route zou richting Colmar-Friedrichshafen zijn en schijnt er erg druk te zijn.. Samen met hitte waarschuwing. Dit samen met een nare herinnering eerder genoemd.. heb ik hier wel zin in? Nog 2 stops minimaal voor ik 'er' ben?
Hoeveel lol en ontspanning heb ik de afgelopen dagen gehad? Ik moet eens heel erg nadenken.. Pijntechnisch gaat het ook niet zo lekker en dat heeft stiekum ook wel invloed op me.
Ook het ding; verder weg als het mis gaat/niet leuk is..Raar soort vakantiestress... edit dit bovenstaande wel/niet posten?
Goed, ochtend, gezamelijk ontbijtding.. er is koffie.. best gezellig hier maar ik ben in gedachten.. kappen en opgeven en damn of? Als ik de tent en alle zooi in de volle zon oppak, me herinner dat de yammie stationair slechter gaat lopen.. wat en hoe gaat zich dit ontwikkelen?
Geeft me dit stress? Ja.. Zie ik etappe door Oostenrijk zitten? Nee!
Voel ik me een ongeleid projectiel? Eh...Neej.. deze opvolgende dingen zijn toeval.. of zo.. denk ik..
Fuck it.. vlgd jaar beter?
Ik heb geen zin in hitte-etappe's, nare politie, meer gezeur met de motor die niet 100% loopt en..ik weet het niet? Als ik maar even de weg kwijt ben of iets niet kan vinden zit ik meteen in de stress? Hoe deed ik dat eerder?
Goed, dan maar terug..Misschien een hotel/pensionnetje pakken..
Ik rijd en het gaat op zich wel goed. Bij een onbemand tankstation wil de automaat mijn bankpas niet pakken als er een Fransman aankomt op een Triumph nogwattes die mijn benzine betaald wat ik contant aan hem geef. Het plan is richting Arlon, nou daar woont hij en hij weet de weg.
Bon, ik rijd achter hem aan. We gaan over kleine kronkelweggetjes en het is vast lief bedoeld maar.. soms wil je gewoon ergens heen?
In Arlon nemen we afscheid. Hij zegt dat hij zijn telefoon een route laat uitzoeken en dat 't iedere keer weer anders is. Zijn vrouw wacht thuis op hem en ze heeft de sleutels niet(?) dus moet vlug weg.
Goed, ik rijd verder. Tikje zadelpijn, eens kijken of ik iets kan vinden.. Ik rijd weer richting de Maas en bij Aywaille probeer ik een kamer te regelen in een hotel. Maar het personeel heeft het veel te druk verkering met elkaar te hebben, ik heb geen geduld en het is warm met jas aan duss. fuck ik ga wel weer.. Eerst maar riching Luik en daar de snelweg op is het plan..
In Luik aangekomen.. is de snelweg doodleuk afgezet?
Het -vele- verkeer wordt door de binnenstad geleid, je moet hier bekend zijn om het te snappen (de navi snapt het ook niet) duss ik ben hier ruim een uur bezig?
Als ik de stad uit ben op iets wat op een snelweg lijkt ben ik van plan bij zo'n groot snelweghotelketendinges te stoppen maar.. die zijn er niet meer? Ik ben geen enkele tegengekomen?
Ik ben bijna bij Eindhoven als er 2 dingen gebeuren;
Het koelt serieus af en er zijn wat buitjes. Ik merk dat ik direct kalmer en rustiger word van de koelte. Ik heb geen zadelpijn meer en voel me op zich redelijk ondanks dat ik sinds de ochtend niets meer gegeten heb, en het nu begint te schemeren.
Het geeft me de gedachte, indien vlgd jaar weer.. misschien later in het seizoen? Ga ik dit nog wel een keer proberen? Ik weet het nu echt niet.
Ik wil naar huis, mis deze jongen,
Ik wil de ring weer in, ik voel me vet & traag..
als ik thuis ben stap ik af, toch wel wat stram, loop naar binnen en doe mijn natte motorkleding uit als ik merk dat mijn ogen tranen.. ik kijk naar mijn handen en ze trillen.. Hmm.. Laat de motor met bagage wat het is.. eerst koud douchen, kalmeren, en verstand zegt dat ik moet eten..
Morgen stap voor stap weer verder..
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
