Dr1v3r 7
2 wheels 4 ever!
Zoals de topic titel al aangeeft, is dit een eerste opzet voor een verzamel draadje, specifiek over motoren van dit Duitse merk 
weliswaar vind de productie grotendeels in China plaats, maar willen onze oosterburen met Tinbot een serieuze stap zetten op het gebied van E-motoren.
en hoewel de RS1 nog niet echt te koop is in Nederland, mocht ondergetekende hem afgelopen Zaterdag wel alvast aan de tand voelen.
dus trap ik bij deze alvast af met een review over de RS1
Op de motorbeurs van laatst, stonden twee exemplaren van de RS1 naast de AJP’s, achter de stand van Zero.
(en voor wie het tot t moment dat ie door de standhouder teruggezet was, opgevallen was dat de rode niet keurig in zn vak geparkeerd stond, maar met zn voorwiel deels op het loop pad buiten het vak; ik was hiervan de oorzaak.
toen ze even niet opletten, had ik wat met de knoppen gespeeld en m aan t rijden gekregen.
Maar omdat ie geen achteruit heeft, had ik m niet zo snel meer terug op zn plek voor ze doorhadden dat ik er bijna mee door de hallen zou rijden.)
Hun uitnodiging om de RS1 uit te proberen was niet aan dovemansoren gezegd, dus afgelopen Zaterdag ben ik richting motorservice IJmuiden geweest voor de testrit.
Bij binnenkomst stond de motor nog op de lader.
Na een bakkie en babbel over motoren etc. kon de rit beginnen.
Het eerste wat gelijk opviel was het vrij rechte stuur.
Normaliter zijn de handvatten wat naar je toegebogen, maar bij de Tinbot voelt het haast alsof ze gewoon een rechte staaf erop geschroefd hebben.
Overigens went het snel, en bovendien zorgt het ervoor dat je niet helemaal rechtop zit, maar ietsjes voor-over.
deze knipperlichten ogen strak, maar ik weet uit eigen ervaring dat vuil op termijn zn weg naar binnen vind.
en deze krengen zijn in elkaar gelijmd, dus open maken en schoonmaken zit er niet in...
Het is zeer aan te bevelen om vóór het opdraaien van de snelweg er zeker van te zijn dat de motor in sportstand staat.
Anders houd je zelfs de vrachtwagens onnodig op.
De motor heeft drie rij modi, welke middels een schakelaar op de rechter console word bediend.
Geheel rechts is ECO mode, in het midden zit D (van Drive), en links de S van sport.
- ECO mode: de naam zegt het al, de energie save functie.
Handig als je het probeert te rekken tot thuis met een bijna lege accu en zonder laad mogelijkheid in de buurt, maar je snelheid is hiermee gelimiteerd tot dat van een pittige brommer.
- D(rive) mode: gewoon rondrijden, en zeker als je weinig snelweg rijd is het eigenlijk de enige functie die je nodig hebt.
Enige twee kanttekeningen erbij zijn wel :
1 dat de motor bij het optrekken een beetje voelt als een 125cc: trekt aardig op, maar zonder echt veel kracht.
2 als je veel 80 wegen rijd, kan dat wel (gelimiteerd tot ong. 83kmpu), maar zou je als een beetje extra power achter de hand fijner voelt, toch beter kunnen overstappen op Sport mode
- S(port) mode: noem ik in gedachten altijd Snelweg mode.
Hierin komt de motor eigenlijk het beste tot zn recht.
Optrek snelheid is (zeker als je snelle ICE’s gewend bent) niet heel erg verbazend.
Tenminste, zeker de eerste meter niet.
Net als bij een naafmotor, lijkt de op de achtervork gemonteerde elektromotor de eerste meter wat te treuzelen, maar geeft je direct daarna ineens alles wat ie in huis heeft.
Met aanzwellend gejank van de versnellingsbak, doet de motor alles om je te lanceren.
Maar dit lanceren gebeurd alsnog beheerst, en niet met de brute kracht van bijv. een Energica.
Wat verder nog mist is een dop… op de tank.
De ´tankdop´ van de tinbot zit niet op de tank, maar ervóór tussen tank en stuur in.
Hieronder vind je de bekende laadpaal aansluiting, waardoor onderweg bijladen tot de mogelijkheden behoort.
Overigens betreft het hier enkel de aansluiting.
Het laden zelf gebeurt op zelfde snelheid als via een 220V stopcontact, want snelladen behoort niet tot de mogelijkheden.
Tinbot lijkt zich wel een beetje te schamen voor het feit dat de motor (technisch gezien) berekend is op thuis opladen, en dus een chuco poort heeft voor de gewone stekkerlader.
De chuco port zit haast onzichtbaar weggewerkt aan de linkerkant, onder het kontje van de motor.
De lader zelf zit ingebouwd achter het achterlicht.
Slechts een verloopstekker en een gewoon stopcontact is nodig om te ´tanken´
hier doet de motor zo’n 5,5 a 6 uur over als ie van leeg naar vol moet.
De tank heeft hiermee een andere functie gekregen, van bagage compartiment.
haal het zadel weg, en de bovenkant van de tank kan omhoog worden geklapt.
Een helm past er niet in, maar een slot, handschoenen, kortom; wat in een gemiddelde GIVI topkoffer past, kun je nu boven de accu kwijt.
Haal je de vijf schroeven van het ´bakje´ los, dan komt een fors Lithium-ion accupakket tevoorschijn van 72 Volt en 120 Ah.
Deze accu draagt met een netto gewicht van 68KG het meeste bij aan het totaal gewicht van de motorfiets, welke 183KG weegt.
In dezelfde ruimte, maar dan naast de achterveer, vinden we de controller.
Voor nu moet ik jullie de specs van de controller schuldig blijven, omdat er geen specificaties zichtbaar waren, en ik niet van plan was om ter plekke e.e.a. te verwijderen om daar achter te komen…
boven de controller, en direct onder het zadel, zit de pomp voor het aanwezige ABS systeem.
De sensoren zitten bij de enkele remschijf achter, en de rechter remschijf van het voorwiel.
Op de testrit heb ik de ABS gelukkig niet nodig gehad, maar evenmin getest.
Als gevolg van deze indeling onder het zadel en tank, heeft de Tinbot een aparte ergonomie.
Het zadel zit voor je gevoel wat hoog, mede omdat de stepjes vrij laag op het frame gemonteerd zitten.
Je benen zitten zo dus niet in een gekantelde hoek van 90 graden, maar meer in een lichte kromming, zoals meer bij een gewone trapfiets.
i.c.m. het zachte comfortabele zadel geeft dit een aangename zit, welke lang volgehouden kan worden zonder kramp in de benen te krijgen.
Het nadeel van die lage stepjes is weer, dat je voeten bij een bocht relatief snel in contact kunnen komen met het wegdek.
Bij het opdraaien van de snelweg hoefde ik de motor niet eens zo heel erg ver af te schuinen, om de neus van mn rechter motorlaars m.b.v. het wegdek mooi vlak te schuren.
De passagier heeft qua zitten minder geluk, en moet het doen met de gangbare zit zoals op een sportbike: voeten relatief dicht bij het zadel, en redelijk dubbelgevouwen knieën, wat zeker op middelange tot langere ritten oncomfortabel word.
Normaliter zitten de stepjes voor de passagier zo hoog i.v.m. de uitlaat.
Maar aangezien deze machine die niet heeft, vraag ik me af waarom Tinbot de passagier dan niet een vergelijkbare comfortabele zithouding geeft als de bestuurder?
Recht onder de controller, zit een 11 KW borsteloze motor, die d.m.v. een hoektandige ketting90Nm koppel op het achterwiel los laat.
De motor levert maar 35 KW aan vermogen (omgerekend net iets meer dan 47 PK).
EDIT: inmiddels is gebleken dat volgens het type plaatje (rechts boven de achterbrug) de motor nominaal maar 11KW (14 pk) levert.
en 35KW is het piekvermogen van de RS1 waar Tinbot mee pronkt.
zodoende word in deze review slechts 11KW vermeld.
Niet indrukwekkend voor stoplicht sprintjes, maar het laat je wel leuk de bochten uit accelereren.
Overigens zit de motor niet direct aan het kettingwiel verbonden, maar geeft zn kracht via de versnellingsbak over.
De rechte tandwielen geven de motor hiermee een jankend geluid, welke alleen echt hoorbaar is als de motor druk op uitoefent.
Rij je vervolgens met ´gas dicht´ uit op de massa snelheid, valt het jankgeluid vrijwel weg.
Waarna je nog slechts wind en bandengeruis als gezelschap hebt.
De bak maakt ook het letten op olie, zoals bij ICE’s weer noodzakelijk.
Een kijkglaasje zit er niet op, wel een aluminium dop voor vullen/peilen.
Bij nadere inspectie, bleek de ketting een gepatenteerd ontwerp te zijn, welke een kruising is tussen een gewone ketting, en een getande riem.
Volgens Tinbot, verenigd deze ketting-riem de gunstige eigenschappen van beide in één ontwerp.
Het ziet er mijn inziens erg fraai uit, maar het is nog te vroeg om te concluderen of Tinbot’s ketting-riem een geslaagd concept is.
Als ie veel langer meegaat dan een ketting, én tegelijkertijd net zo stil en soepel blijft als een rubber riem, is het mijn inziens een schot in de roos.
Het scherm op dit exemplaar is in feite al weer gedateerd.
Als de verkoop van de RS1 echt van start gaat in Nederland, zullen de verkochte exemplaren vrijwel zeker het nieuwe TFT scherm meekrijgen, welke een kleiner formaat heeft, en visueel ook wat anders ingericht is
maar steevast zijn de volgende zaken in beeld:
accu percentage, snelheid en actueel ampere verbruik zitten bij elkaar in een ring, links in het scherm.
Rechts vind je de tijd, rijmodus, tripteller en totale km stand.
In de rand zitten de oplichtende icoontjes van zaken als knipperlichten, dimlicht/grootlicht en het motorwaarschuwingslampje verstopt.
Verder klinkt er een akoestisch signaal bij gebruik van de richting aanwijzers.
En ook bij het bedienen van de dodemansknop, ten teken dat ie ´ready´ is om ervandoor te gaan zodra je je pols beweegt.
Om af te remmen ontbreekt de rechter remhendel niet, maar het rempedaal wel.
Net als bij een motorscooter, zit de achter rem gekoppeld aan de linker hevel op je stuur.
Dit kan wennen zijn, maar als je ervaring hebt met motorscooters, wijst het zich vanzelf.
Beide remmen zijn goed doseerbaar, en hebben meer dan voldoende remkracht.
Qua uiterlijk is de Tinbot mooi om te zien, maar zijn helaas ook enkele dingetjes die niet in mijn persoonlijke smaak vallen.
Eerste voorbeeld is de plastic kentekenplaat houder, die middels een apparte houder op de uiterste punten van de achtervork gemonteerd is.
De laatste tijd is dit vaker te zien bij modellen van allerlei merken, en ik snap dat het een soort van mode trend is, maar het kan deze testpiloot niet bekoren.
Daarbij had ik wel al een soort uitsparing gezien onder het achterlicht, waar niks aangeschroefd leek, maar wel vier boutjes zaten.
Misschien dat een alternatieve kentekenplaat houder in de toekomst op de accessoires lijst verschijnt??
verder scoort de Tinbot goed qua looks.
De kunststof delen sluiten elk prima en naadloos aan met de vorm van het frame.
De afwisseling van zowel matte als glanzende delen en honingraat structuur naast de strakke lijnen, vullen het ontwerp van het frame en achterbrug mooi aan.
Enige kanttekening (of minpuntje, zo je wilt) is het nep-carbon aan de voorkant.
Qua rijbeleving is de Tinbot een fijne motor, die zich t beste thuisvoelt in de stad en op provinciale wegen.
Omdat alle elektronica vrij laag zit, voelt de motor licht aan.
Bochten nemen gaat bijna vanzelf, en het koppel van de elektromotor laat leuke spelletjes toe.
Een stoplichtsprinter is deze motor niet, maar daar draait het volgens Tinbot ook niet om.
Betrouwbaar woon werkverkeer van en naar de stad, met genoeg in huis voor een leuke omweg op de terugweg en ook eens een vrije tijd rit, dát zijn de ingredienten van de RS1.
Snelwegen zijn an sich ook prima, maar de techniek is nog niet zover dat een stekkerfiets dat lang vol kan houden, en dat merk je hier ook.
Met een max van 122kmpu kan je je in tegenstelling tot een brandstof 125cc redelijk handhaven op de snelweg.
Het enige wat de acceleratie bij 115+ echt beïnvloed is de wind, dus met wind tegen trek je de accu vrij snel leeg als je continu bezig bent met inhalen..
in ECO modus kan de accu je 200km ver brengen (ong. 175 in de praktijk).
Continue op de snelweg? Reken dan op ong. 90 a 100 kilometer, (afhankelijk van zaken als wind, temperatuur, banden en gewicht) tot je weer een stopcontact nodig hebt.
Al met al zet Tinbot met de RS1 een mooie woon-werk motor neer, welke ook voor fun-ritjes van bijv. max twee a drie uur prima voldoet.
Qua opbergruimte is er de opberg-tank, maar word het nog gissen of er bijv. zijkoffers of een topkoffer bij komt in de toekomst.
Wel zo handig i.v.m. meezeulen van werkgerelateerde zaken als kleding.
Maar voor vakantieritten (of andere lange afstanden) hoef je dat als gevolg van de beperkte actieradius nu nog niet te doen.
weliswaar vind de productie grotendeels in China plaats, maar willen onze oosterburen met Tinbot een serieuze stap zetten op het gebied van E-motoren.
en hoewel de RS1 nog niet echt te koop is in Nederland, mocht ondergetekende hem afgelopen Zaterdag wel alvast aan de tand voelen.
dus trap ik bij deze alvast af met een review over de RS1
Op de motorbeurs van laatst, stonden twee exemplaren van de RS1 naast de AJP’s, achter de stand van Zero.
(en voor wie het tot t moment dat ie door de standhouder teruggezet was, opgevallen was dat de rode niet keurig in zn vak geparkeerd stond, maar met zn voorwiel deels op het loop pad buiten het vak; ik was hiervan de oorzaak.
toen ze even niet opletten, had ik wat met de knoppen gespeeld en m aan t rijden gekregen.
Maar omdat ie geen achteruit heeft, had ik m niet zo snel meer terug op zn plek voor ze doorhadden dat ik er bijna mee door de hallen zou rijden.)
Hun uitnodiging om de RS1 uit te proberen was niet aan dovemansoren gezegd, dus afgelopen Zaterdag ben ik richting motorservice IJmuiden geweest voor de testrit.
Bij binnenkomst stond de motor nog op de lader.
Na een bakkie en babbel over motoren etc. kon de rit beginnen.
Het eerste wat gelijk opviel was het vrij rechte stuur.
Normaliter zijn de handvatten wat naar je toegebogen, maar bij de Tinbot voelt het haast alsof ze gewoon een rechte staaf erop geschroefd hebben.
Overigens went het snel, en bovendien zorgt het ervoor dat je niet helemaal rechtop zit, maar ietsjes voor-over.
deze knipperlichten ogen strak, maar ik weet uit eigen ervaring dat vuil op termijn zn weg naar binnen vind.
en deze krengen zijn in elkaar gelijmd, dus open maken en schoonmaken zit er niet in...
Het is zeer aan te bevelen om vóór het opdraaien van de snelweg er zeker van te zijn dat de motor in sportstand staat.
Anders houd je zelfs de vrachtwagens onnodig op.
De motor heeft drie rij modi, welke middels een schakelaar op de rechter console word bediend.
Geheel rechts is ECO mode, in het midden zit D (van Drive), en links de S van sport.
- ECO mode: de naam zegt het al, de energie save functie.
Handig als je het probeert te rekken tot thuis met een bijna lege accu en zonder laad mogelijkheid in de buurt, maar je snelheid is hiermee gelimiteerd tot dat van een pittige brommer.
- D(rive) mode: gewoon rondrijden, en zeker als je weinig snelweg rijd is het eigenlijk de enige functie die je nodig hebt.
Enige twee kanttekeningen erbij zijn wel :
1 dat de motor bij het optrekken een beetje voelt als een 125cc: trekt aardig op, maar zonder echt veel kracht.
2 als je veel 80 wegen rijd, kan dat wel (gelimiteerd tot ong. 83kmpu), maar zou je als een beetje extra power achter de hand fijner voelt, toch beter kunnen overstappen op Sport mode
- S(port) mode: noem ik in gedachten altijd Snelweg mode.
Hierin komt de motor eigenlijk het beste tot zn recht.
Optrek snelheid is (zeker als je snelle ICE’s gewend bent) niet heel erg verbazend.
Tenminste, zeker de eerste meter niet.
Net als bij een naafmotor, lijkt de op de achtervork gemonteerde elektromotor de eerste meter wat te treuzelen, maar geeft je direct daarna ineens alles wat ie in huis heeft.
Met aanzwellend gejank van de versnellingsbak, doet de motor alles om je te lanceren.
Maar dit lanceren gebeurd alsnog beheerst, en niet met de brute kracht van bijv. een Energica.
Wat verder nog mist is een dop… op de tank.
De ´tankdop´ van de tinbot zit niet op de tank, maar ervóór tussen tank en stuur in.
Hieronder vind je de bekende laadpaal aansluiting, waardoor onderweg bijladen tot de mogelijkheden behoort.
Overigens betreft het hier enkel de aansluiting.
Het laden zelf gebeurt op zelfde snelheid als via een 220V stopcontact, want snelladen behoort niet tot de mogelijkheden.
Tinbot lijkt zich wel een beetje te schamen voor het feit dat de motor (technisch gezien) berekend is op thuis opladen, en dus een chuco poort heeft voor de gewone stekkerlader.
De chuco port zit haast onzichtbaar weggewerkt aan de linkerkant, onder het kontje van de motor.
De lader zelf zit ingebouwd achter het achterlicht.
Slechts een verloopstekker en een gewoon stopcontact is nodig om te ´tanken´
hier doet de motor zo’n 5,5 a 6 uur over als ie van leeg naar vol moet.
De tank heeft hiermee een andere functie gekregen, van bagage compartiment.
haal het zadel weg, en de bovenkant van de tank kan omhoog worden geklapt.
Een helm past er niet in, maar een slot, handschoenen, kortom; wat in een gemiddelde GIVI topkoffer past, kun je nu boven de accu kwijt.
Haal je de vijf schroeven van het ´bakje´ los, dan komt een fors Lithium-ion accupakket tevoorschijn van 72 Volt en 120 Ah.
Deze accu draagt met een netto gewicht van 68KG het meeste bij aan het totaal gewicht van de motorfiets, welke 183KG weegt.
In dezelfde ruimte, maar dan naast de achterveer, vinden we de controller.
Voor nu moet ik jullie de specs van de controller schuldig blijven, omdat er geen specificaties zichtbaar waren, en ik niet van plan was om ter plekke e.e.a. te verwijderen om daar achter te komen…
boven de controller, en direct onder het zadel, zit de pomp voor het aanwezige ABS systeem.
De sensoren zitten bij de enkele remschijf achter, en de rechter remschijf van het voorwiel.
Op de testrit heb ik de ABS gelukkig niet nodig gehad, maar evenmin getest.
Als gevolg van deze indeling onder het zadel en tank, heeft de Tinbot een aparte ergonomie.
Het zadel zit voor je gevoel wat hoog, mede omdat de stepjes vrij laag op het frame gemonteerd zitten.
Je benen zitten zo dus niet in een gekantelde hoek van 90 graden, maar meer in een lichte kromming, zoals meer bij een gewone trapfiets.
i.c.m. het zachte comfortabele zadel geeft dit een aangename zit, welke lang volgehouden kan worden zonder kramp in de benen te krijgen.
Het nadeel van die lage stepjes is weer, dat je voeten bij een bocht relatief snel in contact kunnen komen met het wegdek.
Bij het opdraaien van de snelweg hoefde ik de motor niet eens zo heel erg ver af te schuinen, om de neus van mn rechter motorlaars m.b.v. het wegdek mooi vlak te schuren.
De passagier heeft qua zitten minder geluk, en moet het doen met de gangbare zit zoals op een sportbike: voeten relatief dicht bij het zadel, en redelijk dubbelgevouwen knieën, wat zeker op middelange tot langere ritten oncomfortabel word.
Normaliter zitten de stepjes voor de passagier zo hoog i.v.m. de uitlaat.
Maar aangezien deze machine die niet heeft, vraag ik me af waarom Tinbot de passagier dan niet een vergelijkbare comfortabele zithouding geeft als de bestuurder?
Recht onder de controller, zit een 11 KW borsteloze motor, die d.m.v. een hoektandige ketting
EDIT: inmiddels is gebleken dat volgens het type plaatje (rechts boven de achterbrug) de motor nominaal maar 11KW (14 pk) levert.
en 35KW is het piekvermogen van de RS1 waar Tinbot mee pronkt.
zodoende word in deze review slechts 11KW vermeld.
Niet indrukwekkend voor stoplicht sprintjes, maar het laat je wel leuk de bochten uit accelereren.
Overigens zit de motor niet direct aan het kettingwiel verbonden, maar geeft zn kracht via de versnellingsbak over.
De rechte tandwielen geven de motor hiermee een jankend geluid, welke alleen echt hoorbaar is als de motor druk op uitoefent.
Rij je vervolgens met ´gas dicht´ uit op de massa snelheid, valt het jankgeluid vrijwel weg.
Waarna je nog slechts wind en bandengeruis als gezelschap hebt.
De bak maakt ook het letten op olie, zoals bij ICE’s weer noodzakelijk.
Een kijkglaasje zit er niet op, wel een aluminium dop voor vullen/peilen.
Bij nadere inspectie, bleek de ketting een gepatenteerd ontwerp te zijn, welke een kruising is tussen een gewone ketting, en een getande riem.
Volgens Tinbot, verenigd deze ketting-riem de gunstige eigenschappen van beide in één ontwerp.
Het ziet er mijn inziens erg fraai uit, maar het is nog te vroeg om te concluderen of Tinbot’s ketting-riem een geslaagd concept is.
Als ie veel langer meegaat dan een ketting, én tegelijkertijd net zo stil en soepel blijft als een rubber riem, is het mijn inziens een schot in de roos.
Het scherm op dit exemplaar is in feite al weer gedateerd.
Als de verkoop van de RS1 echt van start gaat in Nederland, zullen de verkochte exemplaren vrijwel zeker het nieuwe TFT scherm meekrijgen, welke een kleiner formaat heeft, en visueel ook wat anders ingericht is
maar steevast zijn de volgende zaken in beeld:
accu percentage, snelheid en actueel ampere verbruik zitten bij elkaar in een ring, links in het scherm.
Rechts vind je de tijd, rijmodus, tripteller en totale km stand.
In de rand zitten de oplichtende icoontjes van zaken als knipperlichten, dimlicht/grootlicht en het motorwaarschuwingslampje verstopt.
Verder klinkt er een akoestisch signaal bij gebruik van de richting aanwijzers.
En ook bij het bedienen van de dodemansknop, ten teken dat ie ´ready´ is om ervandoor te gaan zodra je je pols beweegt.
Om af te remmen ontbreekt de rechter remhendel niet, maar het rempedaal wel.
Net als bij een motorscooter, zit de achter rem gekoppeld aan de linker hevel op je stuur.
Dit kan wennen zijn, maar als je ervaring hebt met motorscooters, wijst het zich vanzelf.
Beide remmen zijn goed doseerbaar, en hebben meer dan voldoende remkracht.
Qua uiterlijk is de Tinbot mooi om te zien, maar zijn helaas ook enkele dingetjes die niet in mijn persoonlijke smaak vallen.
Eerste voorbeeld is de plastic kentekenplaat houder, die middels een apparte houder op de uiterste punten van de achtervork gemonteerd is.
De laatste tijd is dit vaker te zien bij modellen van allerlei merken, en ik snap dat het een soort van mode trend is, maar het kan deze testpiloot niet bekoren.
Daarbij had ik wel al een soort uitsparing gezien onder het achterlicht, waar niks aangeschroefd leek, maar wel vier boutjes zaten.
Misschien dat een alternatieve kentekenplaat houder in de toekomst op de accessoires lijst verschijnt??
verder scoort de Tinbot goed qua looks.
De kunststof delen sluiten elk prima en naadloos aan met de vorm van het frame.
De afwisseling van zowel matte als glanzende delen en honingraat structuur naast de strakke lijnen, vullen het ontwerp van het frame en achterbrug mooi aan.
Enige kanttekening (of minpuntje, zo je wilt) is het nep-carbon aan de voorkant.
Qua rijbeleving is de Tinbot een fijne motor, die zich t beste thuisvoelt in de stad en op provinciale wegen.
Omdat alle elektronica vrij laag zit, voelt de motor licht aan.
Bochten nemen gaat bijna vanzelf, en het koppel van de elektromotor laat leuke spelletjes toe.
Een stoplichtsprinter is deze motor niet, maar daar draait het volgens Tinbot ook niet om.
Betrouwbaar woon werkverkeer van en naar de stad, met genoeg in huis voor een leuke omweg op de terugweg en ook eens een vrije tijd rit, dát zijn de ingredienten van de RS1.
Snelwegen zijn an sich ook prima, maar de techniek is nog niet zover dat een stekkerfiets dat lang vol kan houden, en dat merk je hier ook.
Met een max van 122kmpu kan je je in tegenstelling tot een brandstof 125cc redelijk handhaven op de snelweg.
Het enige wat de acceleratie bij 115+ echt beïnvloed is de wind, dus met wind tegen trek je de accu vrij snel leeg als je continu bezig bent met inhalen..
in ECO modus kan de accu je 200km ver brengen (ong. 175 in de praktijk).
Continue op de snelweg? Reken dan op ong. 90 a 100 kilometer, (afhankelijk van zaken als wind, temperatuur, banden en gewicht) tot je weer een stopcontact nodig hebt.
Al met al zet Tinbot met de RS1 een mooie woon-werk motor neer, welke ook voor fun-ritjes van bijv. max twee a drie uur prima voldoet.
Qua opbergruimte is er de opberg-tank, maar word het nog gissen of er bijv. zijkoffers of een topkoffer bij komt in de toekomst.
Wel zo handig i.v.m. meezeulen van werkgerelateerde zaken als kleding.
Maar voor vakantieritten (of andere lange afstanden) hoef je dat als gevolg van de beperkte actieradius nu nog niet te doen.
Laatst bewerkt:
) ik heb m daar van 0 naar 100 gekregen in ong. 9 seconden.
.
