...voor als u een uurtje tijd heeft...
...bijgaand het beloofde reisverslag in 6 (!) delen van de afgelopen Moezeltocht...
...schrijffouten voorbehouden... (zucht)
Zaterdag 26 April 2008
Mijn wekkertje, op mijn nachtkastje geeft 05.00 uur. Normaal gesproken een tijd dat ik nog een poosje blijf dommelen en sukkelen, maar vandaag spring ik jeugdig onder het dekbedje vandaan, trek een T-shirt over het goed geboetseerde bovenlijf, en haast mij achter mijn computertje.
Want we gaan weg vandaag. We gaan naar de Moezel-streek. En daar is het weer al tijden pet. Dus check ik om iets over 5 de weersberichten uit die omgeving.
Zaterdag zou droog zijn. Zondag zonnig, Maandag en de rest van de week tussen de 50 en 65% kans op regen. Dat houdt dus ook in dat we het tussen de 50 en 35% droog houden.
Toch ?
Rond een uur of half 7 schud ik vrouwlief uit een waarschijnlijk hele fijne droom, want ze reageert nou niet bepaald vrolijk op mijn geprik, en gepor in haar rechterschouder.
Kom op ; uit bed ! Acht uur wil ik rijden. En we gaan met de motor !
Met 1 half open oog werd ik moeilijk aangekeken ; ze had geen idee waarvoor ze wakker werd gemaakt…
En om 08.00 gingen we met de motor ; en het was al wel 8 graden. Maar het zou warm worden vandaag, dus de binnenjas hing gezellig thuis in de kast bij de andere motorspullen…
De route zou vooral helemaal binnendoor gaan (zie bij de donderdag, ‘iets’ verderop), en met de mooie temperatuur die zou komen, zou het een geweldige tocht worden.
Met de compleet uitgeprinte route onder het cellofaantje van de tanktas. Pijltjes en wegnummers. En alleen de grote plaatsen, in groot formaat letters, aangegeven.
Van huis naar Emmerich is een stuk dat ik wel met de ogen dicht kan rijden, dus dat was natuurlijk geen enkel probleem. Via Rees naar Xanten, en toen ging het potdikke al mis.
Het was mij direct in Duitsland al opgevallen dat de wegnummers, die normaal heel duidelijk op de gele plaatsnaamborden zijn aangegeven, allemaal (!) afgeplakt waren met een iets ander kleurtje geel. En das dan niet handig als je dan vooral die wegnummers genoteerd hebt…
Dit gaat niet goed. Ik stop veel vaker dan mij lief is, om toch maar de Michelin kaart te checken. Vanaf Voerde gaat het mis. Daar wordt het druk, en zonder wegnummers wordt het doolhofje rijden. Snelweg dus. En dan ook maar gelijk 1 die ik ook wel kan dromen. Die weg die richting Keulen gaat.
Dan maar via Keulen, richting Bonn, en dan af, en via het Ahrdal, de Nürburgring naar Daun. Wel enorm om, maar vanaf het Ahrdal ook zeer de moeite waard.
Al wel 15 minuten op de snelweg, en we staan muurvast in een Stau. En dat is niet handig met een brede RT. Die verrekte Duitsers laten je er eigenlijk niet tussendoor, dus ik modder en wurm wat om mij er toch maar tussendoor te prutsen. En volgens de, inmiddels aangebrande duopassagier, ging het veel te vaak maar ‘net goed’…
Ruim 10 kilometer Stau, omdat er aan de weg gewerkt wordt. Eigenwijs als ik ben duik ik toch de snelweg af, neem een soort van binnendoorroute, en op goed geluk duiken wij zo’n 15 kilometer verderop die (snel) weg weer op. Geen Stau meer, en we kunnen eindelijk doorrijden. Het was inmiddels 20 graden…
En tijd voor een ‘topkoffer-lunch’…
…topkoffer-lunch…
Na de lunch gaat de vaart er goed in ; de eigenwijze echtgenoot valt in slaap (echt waar !!) en wordt pas weer wakker op het moment dat ik de snelweg verlaat om langs de Ahr de route naar Adenau te nemen.
En in Adenau doen we weer een pauze. Een kartonnetje appelsap, en een chocoladebroodje.
Altijd gezellig druk daar in Adenau. Hangplek bij de bocht Ex-Mühle. U kent het wel.
hangplek in Adenau
Na de versnaperingen duiken we weer achter het verstelbare scherm, en rijden samen met 2 Ducati Monsters, en een BMW HP2 Sport richting de Nürburgring. Die lawaaiige Duc’s hebben de vaart er goed in. De meneer op de HP volgt hun met 2 vingers in de neus, en de andere hand op de rug gebonden. Mij kost het meer moeite om met de volgepakte en bezakte Tourer dit stelletje te volgen.
Het tempo ligt vrij hoog. Maar uiteindelijk is de HP-meneer het zat, en laat zien dat hij gewoon een dikke sportfiets onder de dikke Duitse bips heeft, en schiet weg.
Hij slaat af bij de Ring, en de Duc’s blaffen door richting Daun. En daar ‘moeten’ wij toevallig ook heen.
En nu is het mijn beurt…
Ook even laten zien dat je met een Rode Tourer, twee van die herriebakken voorbij kunt, en in een mooie zeer overzichtelijke linkerafdaling, terwijl de Ducatisten half naast het zadeltje hangen (flauwekul zoiets…), prik ik de boxer er voorbij. De weg slingert zich verder naar beneden, en de Duc’s heb ik nog wel gehoord, maar niet meer gezien.
Daun.
En vanaf Daun volgen we de route die we eigenlijk bedacht hadden. Inmiddels is het mooi weer, en we vermaken ons opperbest.
Om iets over 5 rollen wij op ons logeeradres binnen. De gastdame had ons al gezien, en de garagedeur stond inmiddels wagenwijd voor ons open.
Prima ontvangst dus !
We mogen trouwens kiezen welke kamer we willen, 1, 2 of 3. Doe maar kamer 1, als je maar kunt slapen, naar het toilet kunt gaan, en kunt douchen. Toch ?
Na een zeer uitgebreide avonddis, liggen wij vroeg onder ‘de wol’.
Morgen krijgen we weer een mooie dag zegt de barometer in de gang…
...kamer 1…
logeeradres ; prima in orde !!
uitzicht naar links…
…en naar rechts
en de Royale Tourer mag tussen de wijnflessen staan…
... vaak in een donkere fabriekshal zonder ramen naar buiten, 
![:]](/styles/motor-forum/smilies/crossy.gif "Crossy :]")
...
