Vietnam

Status
Niet open voor verdere reacties.
Het rijden van Vietnamezen

Nou vooruit, nog een “paar” laatste losse opmerkingen (tja, het zijn er iets meer geworden de laatste dagen).

Voorrem.
Vrijwel niemand gebruikt hem. Waarom niet? Geen idee. Zit dus op de meeste motorfietsen als volkomen overbodig onderdeel. Binnen de familie ken ik 1 persoon die zijn voorrem gebruikt.

Spiegels
Worden alleen gebruikt om te controleren of het haar nog goed zit als de helm wordt afgezet. Op veel motoren ontbreken ze dan ook of reflecteren ze zo ongeveer de zon (die hier recht boven ons staat)

Inhalen
Hou er bij het rijden rekening mee, dat men je op de meest rare plaatsen en momenten inhaalt, links, rechts, maakt niet uit. Vaak rakelings langs je heen. Ga je op een T-kruising naar links en maak je een nette Nederlandse bocht kun je er zeker van zijn dat ze je links tegen de stoep aan passeren.

Snelheidsverschillen
Let op: je komt in het Vietnamese verkeer grote snelheidsverschillen tegen tussen auto’s, motorfietsen en elektrische fietsen. En niet noodzakelijkerwijs in deze volgorde. Het kan dus zijn dat een auto rechts zachtjes rijdt en aan alle kanten door motorfietsen wordt ingehaald.

Links rijden
Als men eigenlijk naar de overkant moet om in de goede richting verder te gaan doet men dat vaak door een tijdje aan de verkeerde kant te blijven rijden totdat het verkeer (schuin) oversteken toelaat. Als je op een motor rijdt moet je dus nooit vlak bij de stoep rijden want dan heb je problemen met die tegenliggers. Als je voetganger bent moet je bij het oversteken ALTIJD naar beide kanten kijken om te voorkomen dat je wordt platgereden door iemand die tegen het verkeer in rijdt.

Slingeren
Vaak zijn er jongelui, die zich in druk verkeer hard rijdend en slingerend tussen de andere weggebruikers door wringen. Let daar voor op: ze rijden rustig tegen je voorwiel aan als ze je snijden. Bij diverse van dit soort lui heb ik ook de grote wens dat ze zich om een lantaarnpaal vouwen (nee geen boom, die leeft!), liefst nog dezelfde dag en met dezelfde snelheid. Het zou met zekerheid in de toekomst een aantal onschuldige slachtoffers voorkomen! Wie dit “iets te hard” vindt moet bedenken dat in vergelijking met deze proleten de gemiddelde pizzakoerier in NL een zich keurig gedragende en netjes rijdende weggebruiker is.

Zoekende mensen
Vaak zie je mensen heel langzaam rijden en rondkijken. Kortom, ze zoeken iets. Ga er altijd maar van uit dat als ze dat “iets” gevonden hebben ze er onmiddelijk recht op af rijden. Overig verkeer? Onbelangrijk. Die zoeken het zelf maar uit.

Op trottoir rijden
Die komt met name heel veel in HCM voor. Tijdens de spits rijden grote kuddes motorfietsen over de stoep om ter hoogte van het stoplicht weer de weg op de duiken en zo wel 5 motorfietsen tegelijk in te halen. Als je daar toevallig net als voetganger loopt heb je een probleem. Gewoon breeduit lopen en op geen enkele claxon reageren.

Hoofdregels.
Tot slot nog even de hoofdregels waarop het verkeer hier is gebaseerd.
1. Vietnamezen rijden alsof ze alleen op de weg zijn.
2. Alleen recht vooruit in het verkeer is belangrijk.

Dus:
Rij geconcentreerd!
Rij defensief, maar ook weer niet te. Neem je plaats op de weg duidelijk in.
Rij alsof er achter elke bocht iets stilstaat of op jouw weghelft rijdt. En vaak is dat ook zo.
Rij alsof er uit elke zijstraat iets komt, dat niet oplet. En meestal is dat ook zo.
Rij alsof alle andere weggebruikers er niets van kunnen. En altijd is dat ook zo.

full
 
Hallo, ik zit nu in vietnam en heb een motor gehuurd via flamingo travel.
Niet heel goedkoop, maar goede service! Heb de motor gehuurd in hanoi en
lever hem weer in in Ho chi mingh city!

Xin chao Sanne

Welkom in Vietnam. Ik wens je een hele mooie reis. Ik hoop dat je af en toe nog wat tijd en energie hebt om hier iets erover te vertellen.
 
Complexiteit aanspreektitels

Het aanspreken van Vietnamezen is een zeer complexe aangelegenheid. Dit hangt o.a. af van geslacht, leeftijd en hoe beleefd je wil zijn. Je kunt altijd, afhankelijk van de situatie, een iets “hogere” aanspreektitel kiezen.

Daarnaast hangt het ook nog van familierelaties af. Ik ben één van de ouderen in de familie. Dus zou men mij met Ong aan moeten spreken. Echter, Minh is de jongste, dus wordt ik daarom ook met Anh aangesproken als ware ik ook de jongste. Die aanspreektitel hoort er ook altijd bij. Het is hier dus altijd Anh Fred, nooit Fred.

De grap die ik regelmatig uithaal is dat ik tegen jongere vrouwen Chao Ba zeg: de aanspreektitel voor vrouwen, ouder dan ikzelf. Als ze dan protesteren zeg ik “Toi hai muoi lam” ofwel ik ben 25. Uiteraard komen de ongelovige gezichten, maar gewoon stug volhouden. Wel opletten tegen wie je het zegt. Een enkele keer loopt het mis, dan krijg je als antwoord dat ze 23 zijn. Gewoon Xao antwoorden (zie een eerdere post)..

Zie voor een overzicht Vietnamees/Les 1 - Wikibooks

De foto’s zijn schaamteloos gekopieerd van internet en tonen de nationale dracht Ao Dai (spreek uit Ao Jai).

full


full
 
Niet te koop

Waar ik regelmatig tegenaan loop is, dat veel dingen hier domweg niet te koop zijn. En alternatieven zijn er dan ook niet echt. Een paar voorbeelden.

Boorolie
Ik ben op zoek geweest naar boorolie. Niets te vinden. Sommigen verkopers wijzen naar een fles 10W40 o.i.d. als ze “olie” horen. Als Minh dan uitlegt, dat het is om een werkstuk te koelen tijdens het boren of het draaien, wijzen ze naar de kraan. En ik heb de indruk, dat ze dat laatste heel serieus bedoelen.
Vrij late reactie, maar ik ben zelf met vakantie geweest. Koelvloeistof/antivries, ja die voor de auto, liefst zo min mogelijk verdund, schijnt ook erg goed te werken.
 
Hallo, ik zit nu in vietnam en heb een motor gehuurd via flamingo travel.
Niet heel goedkoop, maar goede service! Heb de motor gehuurd in hanoi en
lever hem weer in in Ho chi mingh city!

Bij terug komst wel vragen naar zo een leuke poloshirt. Heb ik ook.
Lichtblauw met een gouden flamingo.

Heb je ook een Minsk?
 
Vrij late reactie, maar ik ben zelf met vakantie geweest. Koelvloeistof/antivries, ja die voor de auto, liefst zo min mogelijk verdund, schijnt ook erg goed te werken.

Bedankt. Ik zal eens kijken of ze dat hier verkopen. Maar met temperaturen van boven de 30 gr..........??????
 
Van een oud mensch, de dingen, die voorbij gaan.... (vrij naar Couperus)

Aan alles komt een eind, dus ook aan mijn dagelijkse inspiratie. Ik heb nog twee lange artikelen liggen die ik bewust tot het laatst heb bewaard. Dus als vandaag niemand meer vragen of suggesties heeft.....
.
.
.
.
.
.
.
..... dan is het na overmorgen afgelopen.......

full
 
Gebrek aan professionaliteit

Mijn stokpaardje. Kan ik enorme en urenlange tirades (met vele voorbeelden uit eigen droeve ervaring!) over houden. Eén van de weinige dingen waar ik nog steeds niet aan gewend ben (en gezien mijn instelling denkelijk ook nooit aan zal wennen). Ik had al eerder een serie voorbeelden verzameld om ooit een artikel voor de Saigon Times te schrijven. Een bloemlezing uit wat punten daarvan.

Ik ben daar al wat op ingegaan toen ik het over monteurs en het kopen van onderdelen had. Helaas, je komt het vrijwel overal en op alle niveaus tegen. Tijdens de bouw van ons huis is Minh 4 maanden lang de hele dag bezig geweest om materialen te bestellen, overal op te letten en waar nodig te corrigeren. Meer dan een dagtaak. Eén voorbeeld. Ons huis heeft een grote hoeveelheid pilaren in het ontwerp. Een aantal rust alleen het teras van de bovenverdieping op, anderen dragen het volledige gewicht van de bovenverdieping. Er zitten daarom ook 2 soorten metaalvlechtwerk onder: wat kleiner voor de terras-pilaren en groter voor de dragende. Tijdens rondlopen zag ik dat de grote en kleine vlechtwerken onderling verwisseld waren. Toen we de bouwers erop aanspraken was het antwoord iets als: “ja, we hadden het wel gezien maar het zat er al in”. “OPNIEUW!!!” “Ja, maar.......” “OPNIEUW!!!” .
Professioneel?? Mwa.

full


Als men dingen in het huis ophangt of monteert, interesseert het ze absoluut niets of het scheef zit: “het hangt toch?” is dan de standaard kreet. Als ze dingen gaan ophangen moet je er de hele tijd bij blijven. Even omdraaien en het gaat weer mis. Als ik in de stoel van mijn tandarts lig moet ik daar ook telkens aan denken: “alle tl-buizen hangen scheef, ongetwijfeld door Vietnamezen opgehangen”.
Professioneel? Hmmm.

De manier waarop ik door mijn eerste tandarts werd behandeld. Ronduit onbeschoft. Ga je zo met betalende cliënten om? Tja, blijkbaar wel. Leuk beroep, tandarts, je zou alleen geen last van patiënten moeten hebben. Gewoon minderwaardig volk. En als het dan ook nog buitenlanders zijn.....
Professioneel? Nou, niet echt.

Maak je een afspraak met iemand en kom je op het afgesproken tijdstip, krijg je iets te horen als “kun je morgen terugkomen?”. Daar kom ik dus nooit meer terug.
Is zelfs gebeurd op de eerste dag van onze emigratie. Ik had nog in Nederland een afspraak gemaakt omdat we maar 2 dagen in HCM zouden blijven. En ja hoor: “kunt u vanmiddag terugkomen?“ En in dit geval praat je over een mogelijke bestelling van een paar duizend dollar. Nee dus. Ik heb ze 10 min. gegeven en precies op moment van weggaan kwam de eigenaresse hijgend binnen met 1000 excuses. Achteraf heeft ze de order toch niet gekregen maar daar waren andere redenen voor.
Professioneel? Verre van dat.

full


Het lijkt soms (ehhh... vaak) dat mensen gewoon niets willen verkopen. Ik liep eens met een lijstje met Cd’s een winkel binnen. De eigenaresse lag op een stretcher wat te niksen. Ik gaf het lijstje met de vraag: “heb je dit?”. Het antwoord was een vage armbeweging naar alle dozen: “have a look”. Mijn standaard antwoord is dan altijd: “Sorry, maar ik ben even lui als jij. Bye!” Hier heb ik al heel lang geen zin meer in. Het vervelende is dat dit meer regel dan uitzondering is.
Professioneel? Aleen lui.

Toen ik een keer een pijpsleutel wilde kopen gaf ik met bewegingen aan dat ik een wat grotere wilde hebben. Het ding werd uit mijn handen gerukt, terug in de bak gegooid en de man ging naar iemand anders. Waarom? Geen flauw idee. Gewoon wegwezen en nooit meer terugkomen.
Professioneel? Eerder gestoord.

Ik ben boekenfanaat. Kom je bij Donner in Rotterdam en vraag je om een bepaald boek dan wijst de verkoper en zegt iets als: “8e stelling, 3 plank van onderen, denkelijk helemaal aan de linkerkant“. En daar staat het dan ook gewoon. Hier gaat dan anders. Je wordt na je vraag gegarandeerd eerst een keer of 4 a 5 doorgeschoven naar een andere medewerker en de laatste, die niemand meer heeft om naar door te schuiven zegt dan dat ze het niet hebben. Dat weten ze niet, dat nemen ze gewoon aan. Ze weten vaak niet eens waar boeken over een bepaald onderwerp staan, laat staan als we het over specifieke titels gaan hebben. Ze staan daar de hele dag te staan en zetten af en toe een boek recht. Nakijken in de computer of ze het gevraagde hebben? Hoe moet dat? Weten waar bepaalde soorten boeken staan? Waarom is dat nodig?
Professioneel? In ieder geval geen boekenliefhebbers.

full


Ik heb hierboven een aantal voorbeelden gegeven, maar ik kan moeiteloos de tekst laten staan en alleen het onderwerp veranderen. De rest van het verhaal blijft gewoon hetzelfde.

Erich zegt altijd: “Vietnamezen zijn niet gewend om vragen te krijgen”. En wij westerlingen doen niets anders. Klopt wel, ja.

Ben ik gewoon een lompe Hollander? Mwah, misschien wel. Aan de andere kant, er zijn gelukkig wel wat uitzonderingen, dus ligt het niet alleen aan mij. Bij sommige zaken doen ze moeite voor je, weten ze waar ze het over hebben. Ik hou die zaken in ere en ga er ook altijd naar toe. Af en toe neem ik Minh mee zodat ik mijn waardering ook regelmatig kan uiten. Ze zijn er dus wel degelijk al zijn ze zeer schaars: echte professionals. En nee, dat heeft in mijn opinie niets met opleiding te maken maar alles met de wijze van uitoefenen van je vak. De eerder genoemde timmerman is een perfect voorbeeld van een professionele vakman: rustig, aardig, hij maakt een goed product, komt het vervolgens zelf brengen, heeft gereedschap bij zich om zo nodig ter plaatse nog kleine aanpassingen te doen, stelt deurtjes af, wrijft het schoon etc..

full


Een oplossing? Geen idee, d.w.z. ik heb wel een paar goede maar geen enkele, die ik hier zonder meer op een openbaar forum kan plaatsen. Die ik heb zijn volstrekt irrieel en hooguit goed om op mijn terras onder het genot van een goed glas Dalat-wijn te bediscussieren.

Er zal in ieder geval een heleboel op het gebied van opleiding en mentaliteit moeten veranderen en verbeteren.

Ik ben wel bang dat Vietnam een ontwikkelingsland is en dat –op deze manier- ook altijd zal blijven.

full
 
Als ik het zo hoor en lees, dan is Vietnam wel het laatste land waar ik ooit zou kunnen aarden :+

( zou me ná 5 minuten al compleet kapot ergeren aan zulke dingen )
 
Voor detaillisten en perfectionisten is dit inderdaad een moeilijk land. In ieder geval mijn lijfspreuk volgen: "Als je wilt dat iets goed gebeurt moet je het zelf doen". En/of heel veel tijd besteden aan het zoeken naar iemand die het beter kan. Ze zijn er wel degelijk: bv. iets met hout maken dat uitgaat boven "een plankje aan de muur bevestigen" zal ik zelf niet snel meer doen.

Morgen over de compensaties.
 
full


Epiloog

Ik ben op dit moment door mijn stof en inspiratie voor een dagelijkse post heen. Ik vond het leuk om mijn kennis en ervaringen te delen. Nog leuker was het dat anderen dit gingen aanvullen, zodat er een vrij uitgebreid verhaal over Vietnam is ontstaan. Dat was ook wat mij vanaf het begin voor ogen heeft gestaan. Als mij weer iets te binnen schiet of als er suggesties of vragen zijn zal ik daar zeker iets mee doen, maar dat zal dan op ad-hoc basis zijn.

Ik heb vaak zwart/wit en ongetwijfeld volgens sommigen ongenuanceerd het een en ander over Vietnam en mijn ervaringen verteld. Nogmaals en met nadruk, dit zijn MIJN persoonlijke meningen en ervaringen en dit was MIJN manier om het te brengen.

Er zijn ook zaken die ik bewust niet vermeld heb, omdat dit een openbaar forum is. En big brother..... (jawel, ook hier! En nee, ik ben niet paranoia.). Met dat soort verhalen had ik moeiteloos ook nog dagen kunnen vullen maar helaas. Beter van niet. Een paar minder erge voorbeelden heb ik wel genoemd, denk aan bv. de geblokkeerde tv-kanalen. Ook hiervoor geldt, dat ik deze verhalen best wel wil vertellen en toelichten onder het genot van een goed glas Dalat-wijn. See you in Nha Trang.

Is alles slecht? Natuurlijk niet. Hier gaan wonen is een zeer bewuste keuze geweest. Maar moet ik dan gaan vertellen dat ik mij zeer luchtig gekleed, relaxed onderuit gezakt op de ligbank op het terras bevind, genietend van een goed boek en met een goed glas en wat lekkere lokale hapjes onder handbereik....? Tja, ik ben bang dat niemand op dat soort verhalen zit te wachten. En al helemaal niet als het in NL weer eens slecht weer is. Ook hadden we ons in NL geen huis als dit kunnen veroorloven: we hadden daar een huurwoning. Hier hebben we beide onze eigen werkkamer en een garage waar ik kan knutselen. Verder hebben we een temperatuur waarbij je ’s morgens uit bed zo naar buiten kunt lopen. Is ook niet verkeerd.

Heb ik overdreven? Zeker niet! Integendeel, mensen die hier geweest zijn, zullen ongetwijfeld ook beamen, dat ik uiterst mild ben geweest. De werkelijkheid is vaak erger dan wat ik heb beschreven. Alleen al over de bouw van ons huis kunnen we een boek vullen met vergelijkbare avonturen, problemen en ergernissen.

Hebben we hierin fouten gemaakt? Absoluut. Vele. Met de wijsheid van achteraf hadden we veel zaken toch anders gedaan. Probleem was en blijft wel, dat het huis klaar moest. Dan kun je moeilijk gaan doen maar dan zijn de bouwers gewoon een tijdje op een ander project en zou ons huis nog niet dicht zijn als het regenseizoen zou beginnen. Ook geen optie.

Andere “fouten” waren b.v. een te vriendschappelijke verhouding met leveranciers die toch wel verhinderde om harder op te treden: "ach, ze hebben hun best gedaan...". Uiteindelijk zitten we natuurlijk wel met de slechte zaken opgescheept. En het vervelende is dat je dagelijks met die rotzooi wordt geconfronteerd.

Door alle ervaringen zijn we nogal lomp geworden. Niet goed? Terug! Geen discussie meer over mogelijk. Vriendschappelijke relatie met leveranciers? Is er zeker nog maar is nu ondergeschikt aan het “niet goed, terug”-principe. Daardoor einde vriendschappelijke relatie? Ontzettend jammer, niets aan te doen, andere leverancier.
Perfect voorbeeld van het korte-termijn-denken van Vietnamezen van een paar weken geleden. Ik kocht bij 1 zaak een grote slijpmachine, een boortol en een kolomboormachine (een grotere dan ik nu heb). Bij elkaar een behoorlijk bedrag, want we hadden de betere kwaliteit genomen (ze hadden 2 soorten staan). Werd door een motorrijder gebracht. Bij aankomst bleek dat de kunststof kop van een grote bout van de kolomboormachine was afgebroken. Gebeld met de eigenaar, dan we geld achter zouden houden en een keer langs zouden komen om te ruilen en het achtergehouden bedrag te betalen (we zijn door ervaring wijs geworden). Nee! Nog een keer gebeld met de winkel, nu met zijn vrouw. Nee! Viel absoluut niet over te praten. Ok, neem dan de hele boormachine maar weer mee terug. Toen de motorrijder bij de poort stond om terug te rijden werd er weer gebeld dat ze het toch maar accepteerden. Ja, daaaag. Volgende leverancier.

Eerder in dit topic schreef iemand, dat alleen westerlingen zich aan dit soort zaken ergeren. Volkomen waar. Ik ben gewoon teveel professional, detaillist en perfectionist. Helaas zit dit vanaf mijn geboorte in mijn bloed en ik kan en wil dat op mijn leeftijd ook niet meer veranderen.

Dus moeten de Vietnamezen maar veranderen! ;)

Vind ik.


Toch.........?


full



Tot slot.

Ik hoop dat ik zo hier en daar ook nog wat nuttige tips heb gegeven en dat jullie het leuk hebben gevonden. Ik kan nu alleen nog maar zeggen:

Kom gewoon zelf in Vietnam kijken of ik gelijk heb of niet, vorm je eigen mening en vooral: gebruik alle tips uit dit topic en GENIET!

Ik lees het wel op Motor-forum.

Hen Gap Lai.

Fred
Vietnam

full
 
Dank voor de kleurige en fleurige geschreven verhalen, moest er van tijd tot tijd zelfs om lachen, en vondt ze naar mijn bescheiden mening ook goed geschreven ;)

Het Vietnam wat ik (en mischien ook anderen) vooral kennen, is dat uit de Vietnam film (oorlogs genre), door jouw verhalen is dat iets bijgesteld in een land wat zekers de moeite is om eens te gaan bezoeken ...

Nogmaals dank! *O*
 
Vond het boeiende verhalen, gaf een leuke inkijk in het leven van alledag daar, bedankt!
 
Ook mijn oprechte dank Fred voor jouw bijdrage hier op het forum, zoals hierboven al beschreven door anderen leuk geschreven verhalen met vaak interessante info. Ik heb er al die tijd met veel plezier door gelezen soms hoofdschuddend en soms met een grote glimlach op mijn gezicht. Hou je haaks en ook een bedankje naar je vrouwtje Minh voor haar bijdrage greetz Ellan.
 
Bedankt voor alle boeiende verhalen! *O*
Ik heb ze allemaal op de voet gevolgd en als je weer inspiratie hebt zie ik je graag nog eens een stukje posten!
 
Leuke verhalen (maar dat had ik al eerder gezegd). Je hebt zeker interesse gewekt om misschien wel in Vietnam met de motor te gaan reizen. Reizen wil ik al een hele lange tijd na me studie maar hoe en waar wist ik nog niet. Als ik maar op de motor kon reizen. En dan lijkt me Vietnam een leuk / boeiend en interessant land om dat daar te gaan doen. Misschien kom ik dan nog wel langs ;) om ook de andere verhalen te horen.

Is het daar nog echt zo dat er veel word geblokkeerd door de overheid? Geen vrije meningsuiting? Of mag je hier niet op in gaan. Wat ik dan snap!

Wat voor werk doe je eigenlijk zelf daar? Of ben je aan het genieten van je pensioen / van de rust / van de lotto die je hebt gewonnen of gewoon hard aan het werk?
 
Iedereen bedankt voor de complimenten. Ik vond het ook leuk om te doen. Het zal morgen wel even afkicken worden, na de koffie mijn dagelijkse leuterverhaal niet te hoeven (ehh...kunnen) posten. Ik ben dat zo gewend de afgelopen maanden. OK, misschien komt er wel weer wat inspiratie.

De post van vandaag zal zeker niet de laatste zijn. Zodra ik iets heb zal ik dat hier neerzetten. Ook als er vragen zijn zal ik daar op ingaan. Dus dit topic gewoon blijven volgen.

Het land is absoluut de moeite waard om een keer te bezoeken. Juist voor de ouderen als ik, die de Vietnam-oorlog hebben meegemaakt, om de bekende plaatsen te bezoeken die je op TV zag. En een voordeel is dat het erg goedkoop is, zeker als je het zelf organiseert (en wegblijft uit de 5-sterren-hotels en de westerse eettentjes).

@J_Oram. Op zich is het hier redelijk vrij. Niettemin, ik woon hier en wil dat blijven doen. Dus ben ik wat voorzichtig met wat ik hier schrijf. Voor de rest: gewoon Dalat-wijn erin gooien, dan praat ik vanzelf (maar binnen bepaalde grenzen, die zeker niet door de wijn bepaald worden O-)). See you (all?) in Nha Trang.

Uit het voorstel-topic. Ook maar even voorstellen. Ik ben Fred, woon sinds ruim 2 jaar in Vietnam, ergens in the middle of nowhere in de buurt van Nha Trang, de badplaats van Vietnam. In een zeer grijs verleden heb ik o.a. een Ducati 200 cc Supersport, een Suzuki T500 en een BMW R90S gehad. Inderdaad, oude modellen, ik ben nu dus ook pensionado.
Ik heb eigenlijk een financieel/bedrijfs-economische achtergrond, maar heb vrijwel mijn hele carrière in de ICT gewerkt. Eerst als programmeur (vnl. COBOL en wat 3 en 4 GL-talen), ruim 15 jaar als functioneel ontwerper/informatie-analist en de laatste 10 jaar als consultant de baan op. Ik kan nu, helaas zonder de riante bankrekening van de lotto, allemaal leuke dingen doen en mij afvragen, waar ik vroeger de tijd om te werken vandaan haalde.

Goh, alweer een heel stuk. Had ik beter morgen kunnen posten. Te laat.
 
Gedurende mijn scriptie stress heb ik wel elke dag de tijd genomen om dit topic te bekijken!
Erg leuk en goed geschreven.
 
Hallo, ik zit nu in vietnam en heb een motor gehuurd via flamingo travel.
Niet heel goedkoop, maar goede service! Heb de motor gehuurd in hanoi en
lever hem weer in in Ho chi mingh city!

Daar heb ik ook een Minsk gekocht destijds. :) Huren kon ook, maar kopen was toen veel goedkoper (ivm terugsturen etc...). Leuke mensen en erg hulpvaardig, ook bij vertalen als er problemen zijn met de motor. Kan ze iedereen aanraden.


Fred; bedankt voor alle leuke verhalen en tips!
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Terug
Bovenaan Onderaan