Elektrolytische corrosie?

Frank-m

Die hard MF'er
Donateur
13 apr 2017
976
870
Zalk
Zag zojuist dat mijn carterdeksel bij diverse boutgaten helemaal weggevreten is. Kan dit gewoon door pekel? Of heb ik ergens een lekstroompje lopen. Tis echt alleen aan dit deksel (koppelingskant). Ik jaag het hele jaar door dus ook in de winter. Pas sinds maart in het bezit van een schuur dus afgelopen jaar ook buiten (verheul hoes) overwinterd. Het gaat om een klv 1000 uit 2005. Ik hoor graag jullie meningen.

1400664


1400666
 
Vanwaar deze duidelijke conclusie?
Het komt op mij meer over als putcorrosie. Overigens absoluut niet met zekerheid te zeggen vanaf de foto's.

Mooie samenvatting op Corrosiegedrag van aluminium en zijn legeringen Deel 2
In bepaalde bijna-neutrale waterige oplossingen zal een put als die eenmaal is ontstaan zuur worden en onder invloed van deze verzuring verder uitgroeien. De oxidelaag krijgt onder deze omstandigheden niet de kans om zich te vormen en het metaaloppervlak te beschermen. Als de aluminiumionen zich verwijderen van het gebied met lage pH, dan slaat er alumina neer in de vorm van een membraan en isoleert en intensifeert aldus het lokale zure milieu, met putvorming tot gevolg.

Interkristallijne corrosie is normaliter erg lastig te zien aangezien het zich tussen de kristallen van het materiaal bevind.

Ik heb bijna 10 jaar gewerkt als sheet metal en structures expert in de vliegtuigindustrie en daarmee behoorlijk wat soorten corrosie gezien en beoordeeld.

Bij kristallijne corrosie ontstaat dit witte poeder wat een gevolg is van het oplossen van de kristallen. Dit proces is niet omkeerbaar, zelfs niet wanneer de plekken middels een luchtafsluitende laag worden afgedekt. Gezien het metaal uiteenvalt laat deze putten achter welke lijkt op putcorrosie. Echter het witte poeder is heel kort gezegd een teken van het oplossen van de kristallen.

Met betrekking tot putcorrosie, laat deze soort meer een "zwarte waas" achter welke niet weg te schuren is. Bij schuren blijft men maar de diepte ingaan vanwege het opduiken van steeds meer corrosieclusters in het materiaal. Wanneer deze clusters aan de oppervlakte liggen, manifesteren deze zich uiteindelijk in putjes in het materiaal.

Chalvanische corrosie wordt veroorzaakt door contact tussen twee of meer metaalsoorten. Gezien AL een zwak metaal is, zal deze opgeofferd wordt ten gunsten van het andere metaal. Deze soort zal daarom ook enkel voorkomen tussen contactvlakken (of waar metalen zich bijna raken).

Exfoliatie corrosie is het gelaagd uiteenvallen van het metaal door corrosie. Dit komt met name voor bij profielen. Op onze motoren zullen we dit zo snel niet tegenkomen.
 
Ik heb bijna 10 jaar gewerkt als sheet metal en structures expert in de vliegtuigindustrie en daarmee behoorlijk wat soorten corrosie gezien en beoordeeld.

Bij kristallijne corrosie ontstaat dit witte poeder wat een gevolg is van het oplossen van de kristallen. Dit proces is niet omkeerbaar, zelfs niet wanneer de plekken middels een luchtafsluitende laag worden afgedekt. Gezien het metaal uiteenvalt laat deze putten achter welke lijkt op putcorrosie. Echter het witte poeder is heel kort gezegd een teken van het oplossen van de kristallen.

Met betrekking tot putcorrosie, laat deze soort meer een "zwarte waas" achter welke niet weg te schuren is. Bij schuren blijft men maar de diepte ingaan vanwege het opduiken van steeds meer corrosieclusters in het materiaal. Wanneer deze clusters aan de oppervlakte liggen, manifesteren deze zich uiteindelijk in putjes in het materiaal.

Chalvanische corrosie wordt veroorzaakt door contact tussen twee of meer metaalsoorten. Gezien AL een zwak metaal is, zal deze opgeofferd wordt ten gunsten van het andere metaal. Deze soort zal daarom ook enkel voorkomen tussen contactvlakken (of waar metalen zich bijna raken).

Exfoliatie corrosie is het gelaagd uiteenvallen van het metaal door corrosie. Dit komt met name voor bij profielen. Op onze motoren zullen we dit zo snel niet tegenkomen.
Leuk, zo'n gesprek.

Ik heb zelf meer dan 6 jaar als Quality en Welding Engineer gewerkt in de warmtewisselaars en drukvaten (incl. bijbehorende opleidingen) en loop nu een poosje in Vietnam rond waar ik een fabriek heb opgezet. Helaas ben ik dus niet meer op regelmatige basis met dit soort zaken bezig.

Galvanische Corrosie:
Treedt op als er elektrisch contact is tussen twee verschillende metalen in hetzelfde milieu. Er stelt zich een corrosiepotentiaal is die ligt tussen die van de afzonderlijke metalen. Dit betekend voor de meest onedele een potentiaalverhoging waardoor de corrosiesnelheid van dat metaal zal toenemen.
Normaliter geeft dit geen problemen bij de hier getoonde toepassing (stalen bout, verzinkt) in aluminium deksel. Omdat de metalen (Aluminium, Staal en Zink) erg dicht bij elkaar liggen in de spanningsreeks.



Interkristallijne Corrosie:
Vorm van Galvanische Corrosie op microschaal. De korrelgrens is de anode en het kristalvlak de kathode. Via de korrelgrens dringt de corrosie het metaal binnen en wordt de binding tussen de korrels verbroken. De resterende doorsnede is op bepaald moment te klein om de spanning te dragen, breuk is het gevolg.
Het grote gevaar is dan vanaf de buitenkant niets te zien is.



Putcorrosie:
Vorm van lokale corrosie die kan optreden bij aanwezigheid van beschermende lagen waarin scheurtjes of beschadigingen voorkomen. De aanwezigheid van Cl- (pekelwater...) kan de putvorming aanzienlijk stimuleren.
De bodem van de put fungeert als (relatief kleine) anode en het metaaloppervlak als kathode.

Spleetcorrosie:
Treedt op in spleten zoals tussen bouten en moeren, flenzen etc. het is daarbij niet van belang of de metaaldelen elektrisch van elkaar geïsoleerd zijn. Omdat het in de basis een beluchtingsprobleem is. Treedt met name op in passiveerbare metalen (legeringen zoals Alu en RVS) in een milieu met agressieve ionen zoals Cl-.



Nadat ik er weer even ingedoken ben neig ik nu naar spleetcorrosie :)
 
Laatst bewerkt:
Leuk, zo'n gesprek.

Ik heb zelf meer dan 6 jaar als Quality en Welding Engineer gewerkt in de warmtewisselaars en drukvaten (incl. bijbehorende opleidingen) en loop nu een poosje in Vietnam rond waar ik een fabriek heb opgezet. Helaas ben ik dus niet meer op regelmatige basis met dit soort zaken bezig.

Galvanische Corrosie:
Treedt op als er elektrisch contact is tussen twee verschillende metalen in hetzelfde milieu. Er stelt zich een corrosiepotentiaal is die ligt tussen die van de afzonderlijke metalen. Dit betekend voor de meest onedele een potentiaalverhoging waardoor de corrosiesnelheid van dat metaal zal toenemen.
Normaliter geeft dit geen problemen bij de hier getoonde toepassing (stalen bout, verzinkt) in aluminium deksel. Omdat de metalen (Aluminium, Staal en Zink) erg dicht bij elkaar liggen in de spanningsreeks.



Interkristallijne Corrosie:
Vorm van Galvanische Corrosie op microschaal. De korrelgrens is de anode en het kristalvlak de kathode. Via de korrelgrens dringt de corrosie het metaal binnen en wordt de binding tussen de korrels verbroken. De resterende doorsnede is op bepaald moment te klein om de spanning te dragen, breuk is het gevolg.
Het grote gevaar is dan vanaf de buitenkant niets te zien is.



Putcorrosie:
Vorm van lokale corrosie die kan optreden bij aanwezigheid van beschermende lagen waarin scheurtjes of beschadigingen voorkomen. De aanwezigheid van Cl- (pekelwater...) kan de putvorming aanzienlijk stimuleren.
De bodem van de put fungeert als (relatief kleine) anode en het metaaloppervlak als kathode.

Spleetcorrosie:
Treedt op in spleten zoals tussen bouten en moeren, flenzen etc. het is daarbij niet van belang of de metaaldelen elektrisch van elkaar geïsoleerd zijn. Omdat het in de basis een beluchtingsprobleem is. Treedt met name op in passiveerbare metalen (legeringen zoals Alu en RVS) in een milieu met agressieve ionen zoals Cl-.



Nadat ik er weer even ingedoken ben neig ik nu naar spleetcorrosie :)

Mooie plaatjes. Even een lang verhaal kort, welke vorm van corrosie het dan ook is, de behandeling blijft hetzelfde. Of heel uitvoerig en alles kaal schuren en bij de corrosieplekken de diepte in, of accepteren dat het er zit.
 
Ik heb bijna 10 jaar gewerkt als sheet metal en structures expert in de vliegtuigindustrie en daarmee behoorlijk wat soorten corrosie gezien en beoordeeld.
Grappig, ik heb dat dik 20 jaar gedaan en heb mij verbaast over jouw opmerking dat het interkristallijn is terwijl je alleen een plekje op een foto ziet. Ik durf dat soort beweringen pas te doen als ik aan het onderdeel kan peuteren.
Interkristallijn zie je ook meestal niet in gegoten delen. Dit is gewoon galvanisch omdat de goedkope beschermingslaag van de bout bloot is komen te liggen gare aluminium Zink legering van het deksel. Japanners vinden Silicium namelijk te duur om te gieten.
 
Misschien een rare vraag maar is er sprake van een hydraulisch bediende koppeling? Zoja, dan kan het best weleens zo zijn dat deze stalen boutjes de enige ""electrische" verbinding tussen het koppelingsdeksel en de rest van de motor zijn. Dan ga je toch aan galvanische corrosie denken.
 
Grappig, ik heb dat dik 20 jaar gedaan en heb mij verbaast over jouw opmerking dat het interkristallijn is terwijl je alleen een plekje op een foto ziet. Ik durf dat soort beweringen pas te doen als ik aan het onderdeel kan peuteren.
Interkristallijn zie je ook meestal niet in gegoten delen. Dit is gewoon galvanisch omdat de goedkope beschermingslaag van de bout bloot is komen te liggen gare aluminium Zink legering van het deksel. Japanners vinden Silicium namelijk te duur om te gieten.

Prima :t wel raar dat het overal zit...
 
Bij een hydraulisch bediende koppeling zijn de stalen boutjes dikwijls de enige “elektrische” verbinding tussen het alu deksel en de rest van de motor. Dan is de kans op galvanische corrosie groot.
Bij kabelbediend zie je vaak de corrosie vd staalkabel in koppelingshendel.
 
Terug
Bovenaan Onderaan