Zwaar ongeval MeanBlueMan

leotje60 zei:
Ik heb indertijd één van de plaatjes uit mijn arm op een doormidden gebroken stukje hout geschroefd, netjes op een houten voetje gemonteerd, van de datum van het ongeluk voorzien en in de prijzenkast gezet. Toen de dokter van (toen) het GAK me misprijzend aankeek aan vroeg wat me bezielde heb ik geantwoord dat ik die dag flink in de prijzen zat. Het werd niet begrepen, laat staan gewaardeerd. :P
Klik om te vergroten...

en DAT is de soort humor die ik ook heb en waarvan ik juist echt niet snap dat sommigen het raar vinden :?
 
Ik kan me ook nog een keer herinneren dat de dokter in het ziekenhuis (met een heel gevolg van medische studenten) me vroeg hoe het met me ging. Toen heb ik geantwoord, nou dokter, ik mag niet klagen. Ik wil wel, maar ja, ik mag niet.
Dat leverde me ook alleen niet begrijpende blikken op. Ik denk dat medische studenten o.a. ook op het ontbreken van humor worden geselecteerd.
 
Ik denk dat het stukje humor en het niet achterom kijken maar juist vooruit kijken zn redding zijn !
Naast alle lieve berichten via dit forum natuurlijk ;)
 
RideRick zei:
Wederom bijzonder om dit te allemaal te zien en te lezen MBM :}
Klik om te vergroten...
ik begin te beseffen dat het nu toch idd een indrukwekkend schrijven begint te worden, als je alles vanaf ontwaken coma tot nu achter elkaar zet.
Bijna dagelijks de stapjes van vrijwel overleden wrak naar gereviseerde oldtimer ;)


CH Racing M900 zei:
En dàt heeft je gebracht waar je nu bent en gaat je nog veel verder brengen! Respect Serge!
Klik om te vergroten...

:)
 
MeanBlueMan zei:
Ik heb er nu zoveel van gezien dat het eigenlijk gewoon knutselen is.
Hart en vaatafdeling is net de loodgieter.
Orthopeed is de skeletbouw, net als bij een woning.
Zo is het overal: Wat is er mis ? Hoe gaan we dat opknappen ?

Knap vind ik degene die op de IC werken en iedere dag, bij patienten zoals ik was, absurde beslissingen moeten nemen, die effect hebben op leven en dood.

Ik zag gister 'de lift' staan in de gang ziekenhuis waarin je vanuit bed in je rolstoel kon worden geholpen.
Absurd dat ik zo beschadigd en zwak was.
En nu langs het kreng kan lopen.
Was even een momentje dat ik besefte hoe ver ik in de poeier zat, dat heb ik toen nooit zo ervaren, ik zag of keek alleen naar wat ik weer zou gaan bereiken.
Klik om te vergroten...
Het is te hopen dat ze je niet een poot uitdraaien :+
 
MeanBlueMan zei:
Ik voelde me prima en wist uit ervaring dat ik geen medicijn tegen de misselijkheid nodig zou hebben, dat is nl voornamelijk waarom ze m laten zitten tot je naar huis mag.
Dus dan zeg ik ook tegen d'r.... daar ben ik niet mee accoord.
Ik wil graag dat jij m eruit haalt. Doe je dat niet doe ik het zelf. Zou je dan wat verband willen aangeven ?

Dat wilde ze niet dus ik pak een washandje om t wondje dicht te drukken en trek de pleister eraf om de naald eruit te halen .....
Toen had ze heel snel een verbandje en gaasje :)

Als ik het zo terug lees denk ik ook: jezus, eikel, gedraag je s als die mensen hun best voor je doen !!
Klik om te vergroten...
Niks om je voor te schamen hoor, jij bent in dit geval de ervaringsdeskundige. Ze zijn waarschijnlijk alleen maar "gewone" patiënten gewend.
En je hebt het daarna weer goedgemaakt, dat is het belangrijkste!
 
Persoonlijk ook weinig last van narcose en de naweeën daarvan
Enkel de morgen na mijn rug operatie bij de eerste beet van boterham dringend een nierbekken nodig gehad, daarna ging de rest van de boterham vrolijk naar binnen.
Ik tracht het de mensen van de verzorging altijd zo aangenaam mogelijk te maken, en dat bracht me al positieve commentaren op van die mensen.
(Maar ik begrijp dat het in bepaalde omstandigheden allemaal wel eens moeilijk kan worden, met de gevolgen van dien...)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer

Vergelijkbare onderwerpen

MeanBlueMan
MeanBlueMan stopt als Moderator !
14 15 16
Reacties
380
Weergaven
28K
MeanBlueMan
MeanBlueMan
Terug
Bovenaan Onderaan